fictieve biographieën (6/8)

aanvulling by het item over sherlock holmes (dat was 2/8);

er is per definitie een tamelyk logische band tussen de detective en de biographie. alleen al op historische grond: de eerste detective ooit, nog voordat edgar allan poe er met zyn "dupin" tegenaan ging, wordt uitgemaakt door de mémoires van de echt bestaan hebbende franse geheimagent eugène vidocq (1775-1857); dus een authentieke, maar wel ferm aangedikte autobiographie.

    anne heart schreef ooit "the life and times of hercule poirot".

    maar wat hier absoluut moet worden aangekruist, vandaar deze aanvulling: het lollige gegeven dat onze eigenste simenon ook "de mémoires van maigret" heeft geschreven. in de ik-persoon, dus door maigret zelf, die het boek wil opdragen aan simenon, van wie hy vindt dat die wel altyd oprecht zyn best heeft gedaan om maigrets belevenissen zo juist mogelyk te noteren. al noemt hy simenon wel een beetje ydel, én moet maigret ook gezegd hebben dat hy in het echt veel stylvoller kleedt dan hoe simenon het steeds voorstelt.

     op een ogenblik komen ze elkaâr zelfs tegen, in dit boek. en wat doen ze? tezamen staan ze met een pook het vuur in de kachel wat aan te wakkeren (een zeer geykte bezigheid van maigret.) hy vertelt ook voor het eerst hoe hy zyn echtgenote heeft leren kennen, én voor de enige keer ooit vertelt ie ons zelfs haar voornaam. over zyn kindertyd in het weeshuis. het 35e boek in de maigret-reeks. maigret is op pensioen, en wil de puntjes eens op de i zetten, zodat hy zich (zo begint het boek) door Simenon laat worden geïnterviewd...