state of being, 25 mei 2022

rond acht uur smorgens uit de veren. nog net de kinderen kunnen zien vertrekken. vlug nog, in de machine-kamer, een paar taken gekopieerd, voor een leerling die enorm vaak afwezig is geweest, maar die nu toch nog alles wil inhalen. daarna pas begrepen dat onze auto niet voor de deur stond, maar drie kilometers verderop, by de bakker aan de lavendelstraat.

    onderweg naar school myn nieuwste stuntgedicht nog een zestiental keren opgezegd. één regel daar ergens geschrapt, met name een der laatste regels; zodat de àllerlaatste regel nu iétsje sneller, en daarom harder ook, wordt binnengekopt.

    tydens het eerste lesuur, voor zevende-ellentriek, voor het eerst sinds lang nog eens tamelyk kwaad geworden. lang niet meer dat amateuristische kwaad worden zoals van heel lang geleden - maar als een leerling met meubels gaat gooien, moét je wel iéts doen.  

    de andere lessen was alles weêr goed, en die ene leerling kwam in de namiddag, op de tochtige speelkoer, zyn excuses aanbieden...

    het laatste les-uur viel weg, door omstandigheden. om halfdrie reed ik daarom alweêr huiswaarts. met, uit het dashboard, de nieuwste aflevering van de podcast "de contrabas"; een grappige bespreking betreffende het nieuwste brievenboek van rilke, een tamelyk saai interview met sam de graeve. op de baan alles rustig.

    rocco james conan met de fiets van school gaan halen, gelukkig nét tussen de harde regendruppels door.

    mollie kwam één uur later op eigen houtje naar huis, hoe dapper...

    luv heeft vanavond, zogezegd althans, "team building" op haar éigen school; maar het wordt abstract laat in dit eenzame huis, inmiddels; alles wyst erop dat myn vriendin al jarenlang één, of waarschynlyk zelfs twéé geheime minaars heeft; gelukkig weet ik niet wié of waar en ook niet op welke manieren, maar ik kàn niet anders dan dit aanvaarden. een mens die zyn of haar partner bepaalde dingen wil opleggen of verbieden, is in de grond precies zoals putin die, uit integrale kinderachtigheid, oekraïne zyn zuivere bestaan niet kan verdragen.

    het is alleen erg voor de kinderen... zo lamlendig zonder een moeder, in deze koude, atmosfeerloze woonkamer...