state of being, 29 mei 2022

de gehele zaterdag alleen thuis. dat is een zeer goeie zaak. alleenzyn is voor my een meer natuurlyke state-of-being dan tezamenzyn. zelfs als ik my, in alleenheid, eventueel triestig of zelfs suïcidaal voel, ervaar ik toch steeds nog het gegeven dat dit alleenzyn op zich my beter afgaat. wat komt doordat ik my vyftien jaar lang, als vanzelfsprekend, een alleenwonend quasi-vrygezel wist - maar ook dààrvoor al, toen ik nog een kind was, huisde in my die natuur, die voor myn part gerust egotisch mag worden genoemd. ("egotisch" is een term van stendhal, 1783-1842...)

    pas op, daar staat wel een limiet op; ik zou nooit meer, ooit nog, zoals toen ik een dertiger was, helemaal alleen naar verre landen op reis willen. voor geen geld!...

    (hoewel: ik besef nu ineens dat ik vorig jaar toch in myn eentje naar benidorm ben geweest - echt; en dat dit nog reuzeplezierig was ook!!...)

    anyway, in de vroege namiddag ben ik het huis toch ontvlucht, byzonderlyk om wat aan lichaamsbeweging te doen. met de podcast van "the putin-files" in myn twee oren, helemaal langs park oost om lopend, tot aan het station gewandeld; daar een my extreem goed bekomende vegetarische spaghetti verorberd, in de "bella vista", en vervolgens langs de leien en langs park noord weêr helemaal teruggewandeld.

    maar het ging zéér slecht met myn conditie. mede doordat ik my gisteren, tydens "beuling met appelmoes", in de corridor in wetteren, zo enorm hard had moeten forceren. nu inmiddels overvielen my, met de matte, kleffe zon in myn suffe aangezicht, waarachtige steken in myn hart...

    zo gebeurt het... zo valt het voor, dat vyftigjarige artiesten ineens door hun knieën zakken om niet meer overeind te komen...

    en dàn pas zullen ze zeggen: "zyn talent was enorm. éigenlyk. tallozen werden door hem geïnspireerd. éigenlyk." maar: zo'n postuum byeengescharrelde appreciatie zal die ongelukkigen toch nooit meer uit het vagevuur weten terug te halen - en goed ook, want: àls je dan eenmaal bent doodgevallen, met alles erop en eraan, dan wil je toch ook liever niet meer nog eens opnieuw wakker worden.

    (dat zeggen ze er in de bybel nooit by: dat jezus, zonder te vragen of dit in feite hoéfde, lazarus wel uit zyn dodengrot terug tot leven wekte - maar: dat die lazarus daarna, vyf, zes jaar later, toch weêr opniéuw moest doodvallen. waar gààt het dan over, waar ben je dan eigenlyk meê bezig...)