dit boek is toevallig in myn bibliotheek verzeild geraakt - en tussen alle drukten door, zo merk ik nu, ben ik het helemaal aan het uitlezen geweest.
geen wonder; dit betreft een van myn vyf of zes lievelingsgenres: de tamelyk impulsief geschreven, klein-vlaamse autobiographie, liefst dan nog juist van min of meer miskende auteurs, liefst dan nog van de hoogst aandoenlyke carl huybrechts-generatie.
het feit dat dit boek niet goed geschreven is, draagt by tot het leesplezier, dat een soort van verkneukeling is. een soort van sadisme zelfs.
(niet goed geschreven, mag ik dit zomaar zeggen? die uitspraak is eigenlyk totaal fascistisch...)
met erg veel tegenzin, voorts, moet ik erkennen dat ik inhoudelyk in een dergelyk curriculum iets van myn eigen, slechtere zelf terugvind... dat opdringerige, dat doordrammende... die kinderachtige, antidiplomatische hunker naar erkenning - die juist daardoor natuurlyk niet kàn komen, al zeker niet in zo'n benepen afzetmarkt...
en daarbovenop de saus van dié generatie; de jacques brel-dwepers-generatie, vol van namen van actrices, wielrenners en televisiedirecteurs van toen, die er ondertussen natuurlyk totààl niet meer toe doen; het links geëngageerde, ostentatieve hedonisme - een hedonisme van de belegen soort: oesters en champagne in een casino aan de kust, en vooral het plezier om juist dàn te worden gephotografeerd...
in laatste instantie toch de terechtheid van een dergelyke oppoetsing van wapenfeiten... omdat hy zich nu eenmaal 24 op 7 heeft kapotgewerkt - terwyl niemand daar nog iéts van afweet. een mens màg al eens een keer uitroepen: "hey!! kyk eens naar wat ik allemaal heb gedaàn!!?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu