uit het schriftje

ik kwam per ongeluk op een twitter-pagina met daarop honderden critieken van spontane burgers op optredens en/of boeken van myn zelf... allemaal commentaren, over jaren verspreid, allemaal by mekaâr gebundeld. spontaan begon ik te lezen, en tot myn blydschap waren die opmerkingen allemaal byzonder positief, zelfs dingen als "beste comedy ooit" en zo - en dit, van mensen die ik niet ken. evenwel, na een twintigtal van deze dingen deed ik, impulsief, deze website weêr dicht. het kon niet anders, of zometeen zouden er ook giftige commentaren opduiken. als je goéie critiek ernstig genoeg neemt om er bly van te worden, dan moet je venynige critiek ook ernstig genoeg nemen om er kwaad en triestig van te worden. daar had ik dus geen zin in. het was zoals ophouden met roulette - wanneer je nét nog alleen maar winst hebt gemaakt.