uit het schriftje

ik begryp de hel maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden; de enige manier om de oorlog te beëindigen, om de verplettering van al die oost-oekraïense steden en dorpen stop te zetten - is zélf rusland frontaal aanvallen, langs al zyn grenzen, en wel metéén, zodat ze zelfs geen tyd hebben voor hun "satan 2"... 

ook luc huybrechts komt voor in die autobiographie van ivan heylen. maar heylen is héél kwaad op huybrechts, hy legt uit dat huybrechts hem "totaal verraden" heeft.

een geluid dat ik zeer goed verdraag snachts, is dat van de ruisende autosnelwegen in de nabye verte, zoals daar nergens in vlaanderen nog aan te ontsnappen valt. die zoemende bewegingen zyn tamelyk gelykmatig, als de eigentydse golfslagen van een soort van oceaan.

in de rubriek "alternatieve feiten" ga ik dagelyks van objectief naar tamelyk subjectief; in de rubriek "uit het schriftje" ga ik van subjectief telkens naar tamelyk objectief. 

"ik ben eens benieuwd wat ik ga schryven." letterlyk met een blanco geest aan je klavier gaan zitten, zonder énig inhoudelyk idee, en dan toch wél, op een of andere manier, iéts genoteerd krygen - dàt is het schryven als een vorm van actief zelfonderzoek (waarmeê niet automatisch gezegd is dat dit onderzoek veel zal opleveren.)