een week of acht geleden schreef ik op deze blog nog over die ervaring uit myn zeer prille kindertyd: over hoe, voor het eerst, de totale magie van cultuur tot my doordrong, byzonderlyk als een vluchtweg uit alleen maar taalloze natuur; byzonderlyk de cultuur van gedrukte grafiek, annex verhaal; hoe ik, als zesjarige, een mooie, paars getinte speelkaart zag liggen glimmen op het midden op een grauwe regenstraat; hoe dat plotseling mysterieuze opwinding was, temidden van alleen maar grauwe realiteit.
hier iets dergelyks. maar dan niet in een stad, maar in een mooi bos.
je kan het niet ensceneren, maar soms tegenkomen...
Doet me denken aan een oud tekstje van me.
BeantwoordenVerwijderenAls je op een onbewoonde planeet een smartphone tegenkomt weet je dat de natuur die niet toevallig heeft doen ontstaan. De natuur kan dat niet maken. Maar de natuur heeft daar zogezegd een oplossing voor. De natuur maakt de mens en die maakt wel een smartphone.
De natuur kan het niet en wel maken. Dit vanwege een voor de hand liggende rede.