uit het schriftje

jmh berkcmans; misschien de grootste vlaamse schryver van de voorbye halve eeuw; wie anders? - hierzo zyn allerlaatste boek; de allerlaatste bladzyde daarvan; en jawel: dit hier, is het allerlaatste woord van dat allerlaatste boek: "circus bulderdrang".

de naam "bulderdrang" werd door myzelf verzonnen; maar myn broêr serge kwam wat later op het idee, om daar het woord "circus" aan vooraf te laten gaan. pas toén is de naam een metafoor kunnen worden. 

by nadere correspondentie blykt dit andersom te zyn gegaan; myn broêr verzon de naam "bulderdrang", en ikzélf voegde daar een halfjaar later het woord "circus" aan toe.

1982. vierde middelbare schooljaar. myn leraar zedenleer vooraan in de klas. discussie-onderwerp: duren de vacanties te lang of te kort? deze leraar in een ongekend eerlyke stemming: "als in de tweede helft van aûgustus turnhout kermis zyn intrede doet, wordt het my wel somber ten gemoede; het is een kermis - maar die kermis is dan de voorbode van het einde van de vacantie.

    gisteren-avond: ik reed naar het hofpoorttheater. 25 aûgustus, maar dan van het jaar 2022. wat zien we? turnhout kermis.

    de verknispering is vandaag nog intenser - omdat er vandaag nog eens die herinnering bykomt, aan die exact gelykaardige, onveranderde verknispering van exact véértig lange jaren geleden.

iemand op café daarnet, wilde deze volgende discussie met my aansnyden: "heb jy nog wel recht op de bynaam 'nachtburgemeester'?"

    myn acute antwoord: "de vraag of ik wel of niet een nachtburgemeester ben is totaal overbodig - want: ik ben God."