GAST-AUTEUR

robertus baeken, die de vader is van don vitalski, schreef het boek "leonard en ik", over zyn nonkel leonard, de fameuze beeldhouwer (zie: photo). over 82 afleveringen verspreid, worden die mémoires hier integraal gepubliceerd.

LEONARD EN IK

door Robertus Baeken

3.

Als mens heeft Leonard de gerichtheid van zijn leven - het streven naar perfectie in de kunst - zelf bepaald. Hij had wel graag dat zijn werk op prijs gesteld werd; maar tegelijk maakte de vrees dat te veel bewondering het nietige, dwaze ego zou strelen hem op een gezonde wijze schuw. Want alles, zo had hij uiteindelijk begrepen, is belachelijke ijdelheid. Niets dan ijdelheid! Succes of niet, in het straatje van de vergankelijkheid trappelt ieder individu ter plaatste. Men kan niets bereiken!

   Ten slotte telde voor Leonard enkel nog de vreugde van de creatie, het intens bezig zijn met het scheppen van schoonheid, zoals hij dit opvatte. Niet opgeleid tot een andere vaardigheid dan die van de handen, vermeed hij de oppervlakkige praatjes rond zijn kunst. Voor hem telde enkel de gegeven aandacht, het liefdevol en onbaatzuchtig aan de slag zijn! En wellicht valt daar achteraf inderdaad heel wat zinnigs over te zeggen. Maar zelfs dan blijft elk door zijn handen vervaardigd beeld wat het is. Elk werkstuk is zoals het voorkomt; of wat de toeschouwer hierbij ervaart als deze er zich door voelt aangesproken. 

   Dit gezegde schijnt elke verhandeling over zijn oeuvre overbodig te maken. Afgezien van mijn rol als ooggetuige en bewonderaar van zijn talrijke beelden, beschouw ik deze pagina’s dan ook eerder als een literair werkstuk met als hoofdmotief onze levenslange vriendschap, die de lezer - hoe kan het anders? - wel moet meevoeren naar de mens zoals ik hem heb ervaren en mijn persoonlijk beleven van zijn creaties.

WORDT VERVOLGD...