GAST-AUTEUR

robertus baeken, die de vader is van don vitalski, schreef het boek "leonard en ik", over zyn nonkel leonard, de fameuze beeldhouwer. over 82 afleveringen verspreid, worden die mémoires hier integraal gepubliceerd.

photo: Hoofd in arduin,  circa 50 cm

LEONARD EN IK

door Robertus Baeken 

23.
Met de nodige tussenpauzes kwamen er vanzelf ook andere, meer onbeduidende onderwerpen op de proppen. Veel hing af van toevallige ingevingen, van wat er die dag misschien in de krant stond, of van wat er bijvoorbeeld de avond tevoren op tv te zien was. Het komen en gaan van de onderwerpen had iets van opstijgende rook uit een vredespijp. Want hoewel de meeste van onze gesprekken met de zeven kunsten te maken hadden, konden wij evengoed onze zeg kwijt over maatschappelijke of wijsgerige vraagstukken als over fenomenen in de fysica, zoals - ik zeg maar wat - het bestaan van zwarte gaten in het heelal. Ons besluit was immers dat het eigenlijk geen verschil uitmaakte hoe wij tegen dergelijke verschijnselen, begrippen of kwesties aankeken, aangezien we na onze gesprekken beiden nog op dezelfde stoel zaten en de werkelijkheid buiten ons toch altijd is zoals ze is. Wel herinnerde de mij omringende beeldhouwwerken me aan mijn bevoorrechte positie: ik bevond me in het middelpunt van het rijk der kunsten. Bovendien heette deze machtige beeldhouwer mijn beste vriend.
   Leonard toonde geweldige belangstelling voor de vele romans die ik had gelezen. Soms vroeg hij me al eens een boek voor hem mee te brengen. Na de lectuur kreeg ik meestal persoonlijke commentaar. Zo herinner ik me nog dat hij hoog opliep met sommige kortverhalen van Jean-Paul Sartre, zoals ‘De muur’ en ‘De kamer’. Andere romans, zoals ‘Lady Chatterley's minnaar’, van D.H. Lawrence, vond hij dan weer te theoretisch van opzet om geloofwaardig voor te komen. Ik kon nooit voorspellen hoe hij op een roman reageerde. Bij zijn beoordeling ging hij nooit af op de faam van het boek of van de schrijver. Een roman als 'Boerenpsalm' van Felix Timmermans, vond hij van een kaliber als Shakespeares ‘Hamlet’.
   Tussen Leonard en mij ontstond zoiets als een wisselwerking. Hij had veel aan mijn belangstelling voor zijn werk en mijn gehoor voor zijn opvattingen, terwijl ik dan weer heel wat inspiratie putte uit zijn persoonlijkheid en bezielde levensstijl, die schril afstak tegen heel wat doffe uitingen van de materialistische samenleving om ons heen. 

(WORDT VERVOLGD...)