GAST-AUTEUR

robertus baeken, die de vader is van don vitalski, schreef het boek "leonard en ik", over zyn nonkel leonard, de fameuze beeldhouwer. over 82 afleveringen verspreid, worden die mémoires hier integraal gepubliceerd.

photo: Madonna in hout. Levensgroot

LEONARD EN IK

door Robertus Baeken 

47.

En zo belanden wij hier, geloof ik, bij het belangrijkste elan van Leonards kunstenaarschap. De hemel lag besloten in zijn dagelijkse arbeid. Via zijn kunst drukte hij zijn verbeelding in de materie uit. Ik denk dat de talloze vrouwenfiguren die hij in hout en steen heeft afgebeeld, ruimschoots tegemoetkwamen aan zijn nood aan gezelschap en het verlangen naar een vrouwelijke partner, terwijl aan elke echte vrouw toch weer iets mis bleek te zijn, - een werkelijkheid waarop hij afknapte.

   Inderdaad is de schoonheid van een vrouwenlichaam, zoals hij dit in zijn verbeelding zag, zeker mooier, rijker, volmaakter dan welk model ook waarop hij zich tijdens zijn jonge jaren aan het Hoger Instituut anatomisch had geïnspireerd. Dit heeft alles te maken met de eenheid van zijn stijl, maar ook wel met het feit dat de mens door zijn vermogen tot verbeelding een geestelijke komaf heeft waardoor hij ondanks zijn verbondenheid met de natuur, zich toch hoog van deze onderscheidt.

   Niettegenstaande het overmatige drankgebruik zag ik hoe in Leonards leven de wil of drijfveer tot het scheppen van schoonheid toch de belangrijkste constante bleef. Maar hiervoor is hoe dan ook een toch wat regelmatige levenswijze nodig.

   In dit licht verklaar ik zijn dikwijls weigerachtige houding om onverwachte dingen te doen. Zo herinner ik me dat ik, naar aanleiding van een krantenbericht uit 1967, waarin stond dat Henry Miller op 22 september voor een lezing naar Parijs zou komen, hem had voorgesteld om er samen naartoe te reizen. In dat geval zouden wij de trein nemen om de volgende dag een stukje van deze prachtige stad te zien en misschien ook het Louvre. Al deze lokmiddelen en mijn overredingskracht ten spijt, bleef Leonard bij zijn onmiddellijk genomen besluit: hij bleef thuis. 

   Ik ben dan alleen vertrokken, terwijl Simone achterbleef, in de kruidenierswinkel en bij ons eerste kind. Mijn opkomende twijfels om allicht beter ook thuis te blijven, werden op het laatst zo groot en daardoor het afscheid zo moeilijk dat ik te laat in Parijs arriveerde.

(WORDT VERVOLGD...)