uit het schriftje

nog steeds aan het lezen in die mémoires van ben deckers, toetsenist by "de brassers". is aanvankelyk een limburgs jaren-80 verhaal, maar nu zit ik in de helft, en inmiddels, opeens, staat hy te tappen in de pacific, en al die andere zuid-antwerpse clubs waar ik begin jaren 90 ook zélf rondhing. dus ineens zie ik myzelf daar op de achtergrond, hoe magisch...

    doch wat een schurk! fietsen stelen, autoryden zonder rybewys, al dat soort dingen waar ik écht niet meê kan lachen...

toch ook eens, per ongeluk, in myn eigen nero-boek zitten lezen... wat moet jy ervan denken? dat kan ik niet zeggen... als je me zegt: "een totaal prachtwerk,"- dan zal ik je wel geloven; maar als een ander my tegelykertyd komt te bezweren: "ondoorwaadbaar, hopeloos, nutteloos!" dan zal ik dat evengoéd geloven, echt.
    ik herinnerde my wel ineens weêr het zekere schryfplezier. je zit àldoor in dat dorp, àldoor in die sneeuw; dat kruipt niet in je kleêren. ik had ook fyne hulp van myn vader, die heeft my er namelyk by geholpen om het boek te halveren...
    de bladspiegel toch wel byzonder goed... de papierdikte, de schitterende cover...

ik kick deze dagen enorm hard op koffi. da's natuurlyk normaal, als je ziet hoe stevig ik er tegenaan ga, these days... heden, op dit moment van yverig noteren, is het twee uur snachts - maar nu reeds zie ik uit naar het moment van halfacht smorgens: omdat ik dan weêr die koffi kan slurpen, echt bedwelmend... echt jazz...

ik ben ook weêr te trots om "een brooddoos" te maken - een brooddoos staan maken smorgens, is hét tegengestelde van rock&roll. dus koop ik myn broodjes in het naftstation aan de schynpoort, is duurder dan by de bakker maar luister, het is dan ook meteen zeer geavanceerd belegd, en ik kom er de héle dag meê toe, tot savonds toe...

dat die andere leraar my moest komen helpen vond ik niet leuk, hy wél kreeg die klas helemaal stil... hy heeft dan ook dertig jaar meer ervaring... maar toch... dat was MYN klas... grmblll... dus dat nam ik die leerlingen kwalyk: dat zy het zover lieten komen; hun sympathieke leraar engels zo erg verwaarlozen, dat die gestrenge leraar nederlands het moest komen overnemen...
    je staat comedy te brengen; niemand lacht; een andere comedian loopt binnen - om het dan maar over te nemen - waarna d'r inderdaad flink gelachen wordt...

gelukkig ben ik geen van beiden; noch leraar, noch comedian.

(meer juist vind ik persoonlyk, zuiver grammaticaal, de frase: "leraar noch comedian"; maar ik koos toch voor "noch leraar, noch comedian", doordat die meer evenwichtige zinsconstructie ook meer helder gespleten, en dus meer dramatisch is...)