dreamer

deze droom had ik om elf uur in de voormiddag, in de zetel in de living, net thuisgekomen van twee uur lesgeven op school, klaar om daarna de dinsdagclub te gaan opstellen, in de wolstraat.

    er was een gigantische soort van kermis of circus of attractiepark. er hing, in zekere zin, een duivelse sfeer aan; als ware dit ontworpen door iemand met slechte bedoelingen; je kon deze omgeving niet vertrouwen.

    en toch, helemaal vanboven, achter dat verdacht openhangende tentzeil, honderd meters in de hoogte, deed er zich een glybaan voor, waar ik dan toch maar in ging liggen. er begon een totaal spectaculaire, glydende, vlietende beweging neêrwaarts, waar geen eind aan kwam; byvoorbeeld: de glybaan eindigde zomaar in het niets, in de lucht, maar dan viel je in touwen, en moest je je daaraan vasthouden, zodat je als een tarzan toch weêr voortslingerde, precies tot daar, waar die adembenemende glybaan weêr voortging. hels en akelig maar tegelykertyd enorm opwindend, vooral doordat het precies allemaal écht was; de manier waarop ik, in het echt, in de zetel lag, was helemaal gelyk aan de lichaamshouding waarmeê ik op deze manier door dat labyrint knalde...

    het ging er aldoor over: ik vertrouw dit niet - en toch geef ik my eraan over.

    myn zoon rocco james conan stond het allemaal te bekyken, en zometeen ging ik hem er verslag van uitbrengen...