in de namiddag met philip goldface bezig geweest in het bondshuis, de nieuwste locatie van de dinsdagclub; het podium is daar erg diep en de ambitie bestaat eruit, achteraan op dit podium een stygende hoogte te creëren; dwz: hoe meer je op het podium achteraan gaat staan, hoe hoger je komt.
het was de eerste keer in de loop van onze 25 dinsdagclub-edities dat we konden werken zonder een nerveuze deadline, zonder een moordende tikklok, gewoon bekyken wat we konden verzinnen.
toevallig kwam cis van kets ook langs - met een nieuwe koelkast.
mollie nog steeds op sneeuwklassen, het huis waar ik dool vooral snachts dus nog steeds een catacombe; zonder inhoud, zonder betekenis, zonder ademhaling, zonder ziel.
gelukkig zyn ook die van school geleende cavia's terug weg. je kan zelfs niet probéren die huisdieren toch wel nog een beetje leuk te vinden. je kan er totaal geen band meê hebben. wél verspreiden ze een unieke pislucht, namelyk omdat ze er maar één obsessieve hobbie op na houden: drinken drinken drinken, van dat rinkelende plastic flesje...
in de namiddag eindelyk die column geschreven voor "verzin"; ik schurkte één kwartier tegen de deadline aan, al was me die twee weken geleden reeds aangegeven.

Deadlines helpen.
BeantwoordenVerwijderen