vrijdag 20 januari 2023

state of being, 21 januari 2023




halftwee snachts... alle lichten uit... drinken by de handen... pitouche aan myn voeten, kikzelf onder twee dekens... de witte kop-telephoon (er zyn drie kop-telephoons in huis, maar alleen die witte is goed...) en zo, precies 70 minuten lang, voortkyken naar "das boot".
    als je àltyd alleen maar bezig bent met keihard werken, telkens in contingenten van tien dagen non-stop, dan is zo één dik uur van film-kyken het totàle walhalla.
    en dat is niét zo als je aldoor lummelt.
    hoewel: ook dàn kan film-zien wel een goddelyk vertier mogen heten...
    het was 1995... de zoveelste cômpleet nutteloze namiddag in een oceààn van nutteloze namiddagen - in de pacificatiestraat, antwerpen-zuid. alleen maar schynbaar met vanalles bezig geweest; doch nergens gerakende, tenzy in een walm van antieke joints; en dan, in dié on-existentie, om halfvyf in de namiddag naar een DVD kyken van, pakweg, dokter zivago... ja - toch wél kan het ook in dié context dan zeer zalig binnenkomen!...

ineens ging het vlug - ik mailde: "zaterdag zie ik een paar belangryke mensen, dus idealiter zou ik jullie contract vandaag nog ondertekenen." één kwartier later wist het contract in kwestie zich reeds in myn mailbox... "ik heb het digitaal ondertekend maar ik weet niet of het gelukt is dus ik mail er nu voor alle extra zekerheid ook nog eens een scan van door."
    vrydag 7 april - de dinsdagclub live in de bourlaschouwburg.
    hard lachen!!...
    sabam gaat daar niet meê lachen maar ik ben het kotsbeu om door die terzine van praktische bezwaren nog te worden afgeremd, fuck that...
    het is geen business (hoewel ik meer algemeen wél bezig ben met business, namelyk showbusiness) - maar in dit geval is het echtwaar gewoon het idee dat ik een feestje wil geven. zonder berekeningen van baten versus kosten, zonder iéts, gewoon deze rock&roll!
    we gonna rock this town!...
    laetitia zei: "bedoel je dat ik ook ballet ga dansen in de bourla dan?" ik zeg: "ja, dat bedoel ik." laetitia zei: "oh, dat is een oude droom van my." dus éigenlyk is dit project nu al helemaal geslaagd. het kàn al niet meer kapot; ik help een droom van laetitia uitkomen - daarin alleen al zit alle voldoening...

everybody wants to go to heaven - but nobody wants to die.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

reageer hier en nu