@the movies

rude boy (1980, doch nu ineens op netflix)

wat heb ik een compassie met die veertienjarige jongen die ik was die, in 1985, deze film voor het eerst ging bekyken - maar dan bolstaand van verwachtingen, my klaar hebbende geweten voor de suspense als van een snel gefilmde gig van de sex pistols... inmiddels wist ik beter; je kan deze prent niet in één keer bekyken, en zelfs niet in vier of vyf keer; na iedere tien minuten moet je hem uitdraaien, en voor de rest van de dag iets helemaal anders gaan doen.

    dat geldt trouwens voor alles van de clash. ik ken niemand die er zo goed in geslaagd is om authenticiteit te faken als joe strummer, intellectuele diplomatenzoon met echter een volmaakte lower lower middle class rattenkop, inclusief de misvormde boventanden, waarmeê je nu echt nooit meer op tv zou kunnen komen.

    mits in dergelyke kleine nipjes geconsumeerd is dit echter een totaal geniale prent. de totaal volmaakte evocatie van thatcher-england, de hardheid van eigenlyk jan arends.
    de setting en het acteerwerk is volledig geloofwaardig, het lykt eigenlyk gewoon reality.
    deprimerend ook het jongensachtige, er komen byna geen vrouwen in voor, ook niet in het publiek, nergens tenzy soms in de verte in een kruimelig hôtelbed...