iedere dag een gedicht

dit gedicht schreef ik
in de hoedanigheid van victor glorieux

BEZOEK

wanneer je by me langskomt,
goede vriendin,
doe dan eerst in stilte
je schoenen uit.

voor
de poetsvrouw.

en als je de trap opgaat,
kyk zeker niet achterom.

de beneden ligt vol met speelgoed -
al leven daar
reeds vele jaren
geen kinderen meer.

hier op de donkergroene overloop
zal ik jou staan opwachten.

ik zal jou zachtaardig
in tweeën breken,

en van alle kanten
zal je dan
exotische
geluiden gewaarworden

van vuurvogels,
die
jouw naam uitzingen

voorby de rammelende wasdraden
van de horizon.

en daarna zal ik jou
opniéuw langzaam in tweeën moeten breken,
schatje.

niks zo droevig
als een huis waar geen stoelen staan.

dus:
waar blyf je?

waar
blyf je?