GAST-AUTEUR

27.

Joseph had naast zijn bed een telefoon laten installeren. Na het ontbijt was hij teruggekeerd naar zijn kamer en daarna had hij heel de morgen van het toe­stel gebruikgemaakt. Eerst vroeg hij Annemie om het telefoonnummer van Minowski op te sporen. Jespers was nog niet op zijn kantoor, wat hem een flauw grapje ontlokte. ‘Ach ja, ik had hem gister erg laat gestoord!’

   Anne­mie had meteen door dat hij op diens overuren zinspeel­de. Als se­creta­resse had zij het meest met de luimen van de baas af te rekenen. Dat ande­ren er ook last van hadden, mocht een troost voor haar wezen.

   In afwach­ting dat hij zijn kantoor voor de verdere infor­ma­tie een tweede keer zou op­bel­len, draaide hij het nummer van thuis.

   ‘Hallo,’ hoorde hij Isabelle enkel. Deze afgemeten reactie herinnerde hem direct aan hun dispuut, want zijn vrouw was eerder praatziek.

   Hij moest wel inbinden, wilde hij tot een ­ge­sprek komen. ‘Ik heb je vreselijk gemist,’ begon hij met enige tegenzin. Want zie, aan deze waarheid zat ook een keerzijde. Zo had hun jarenlange huwelijk hem geleerd dat hij, naarmate hij zich afhankelijker van haar opstelde, in haar ogen minder te beduiden leek.

   ‘Zou het waar zijn?’ reageerde ze op vlakke toon. Daardoor zag Joseph zich genoodzaakt de balans nog meer naar haar kant te doen hellen.

   ‘Het spijt me van laatst. Ik had onge­lijk!’

   ‘Spijt komt altijd te laat, Jos!’

   ‘Je bent bij Jespers geweest, heb ik vernomen?’

   ‘Juist!’

   ‘En...? Heb je wat losgekregen?’ Hoewel het voorval hem krenkte, had hij al beslo­ten hele­maal aan haar kant te staan.

   ‘Tweehonderd!’

   ‘Wat?... Zoveel!’

   ‘Ik zeg toch: je moet ineens hoog genoeg grijpen. Het was een koud kunstje, trou­wens.’

   Die reuzenopslag was natuurlijk mooi meegenomen. Niettemin kostte het Joseph moeite te doen of hij verheugd was. Hij feli­citeerde haar; maar dit ging hem evenmin goed af. ‘Hij heeft je niets kunnen weigeren,’ ging hij door. ‘Al heeft hij zich daarna wel over zijn vrijgevigheid geërgerd. Hij heeft al zijn ver­stoorde gevoelens op mij afgereageerd.’

   ‘Trek ‘t je niet aan, Jos. De buit is binnen. Ik heb voor Harold een nieuw bed gekocht.’

(WORDT VERVOLGD...)