dreamer

ik deed met een toneelgroepje een optreden in wat zogezegd zaal rataplan was. by nader inzien zat er maar drie man in de tribune, met name de drie musici van "les triadours", al speelde dat geen rol, op een of andere manier viel dat helemaal niet op. wyzelf echter, de acteurs, sloegen aldoor de bal mis qua tekst-zegging; zo erg, dat we er even meê moesten stoppen. toen kwamen daar enkele tientallen nieuwe toeschouwers binnen; zodat we ons by die eerste drie moesten verontschuldigen: "we gaan terug vanaf het begin beginnen." *** ik moest ergens naartoe, speciaal voor die gelegenheid wilde ik m'n kôstuum nog eens aandoen; doch per ongeluk trok ik myn kôstuumbroek over m'n jeansbroek heen. waarna ik begreep: "zo is het juist goéd, het gevoelen van jeansstof vind ik aangenamer dan die dunne kôstuum-stof." ***verderop in de straat by marginale vrienden beklim ik de trap: op de treden zie ik allemaal enveloppen met rekeningen erin - enveloppen met myn naam erop; dwz de postbode is aldoor die rekeningen abusievelyk in déze woonst aan het droppen geweest. "waarom hebben jullie my niet verwittigd?" "dat waren wy net nu van plan." "dat zal wel, die enveloppen liggen hier gewoon te slingeren op de trap!"