state of being, 22 juli 2023

de gehele dag niemand gezien, de gehele dag geen halve teen buitengezet. twee telephoons gedaan van telkens drie minuten. nu in dat mooie aquarium van tydloze open space. hoewel: niet écht tydloos, want daarstraks was het elf uur in de voormiddag, maar inmiddels werd het dan toch elf uur savonds. daar hoef je niets voor te doen - ik zal zelfs meer zeggen: je kàn het niet tegenhouden.

    alle uren van de dag zelf, ben ik bezig geweest met nadenken voor "tseef leeft". de praemissen zyn er; de data (alle woensdagen van het najaar), de locatie (het oerknusse theaterzaaltje "het seeftheater"), de timings (iedere woensdag twee keer 50 minuten showtime); maar om nu daadwerkelyk de telephoon te nemen, om mensen waarachtig te engageren - daar ben ik nét nog niet klaar voor...
    want: eenmaal je dàt hebt vastgelegd, is er geen ommekeer meer mogelyk - "zint eêr ge begint..."

voortlezen in "the hour of the dragon"; conan de barbaar... niet een stripverhaal maar een waarachtig leesboek, inmiddels van byna 100 jaar geleden. ik snap dit zelf niet: ik kan geen fictie meer lezen - behalve dit. hoe kan dat? omdat die dromerige wereld, opgeroepen met zo'n argeloze poëzie, van een basaliteit is die my terugvoert naar myn eigen allerprilste oorsprong als een schryver; toen jy zeven was, schreef jy kabouter-verhalen; en dat was toen van precies diezelfde sensatie, diezelfde rechstreekse magie tussen woord en geroepen wereld...

    okay...

"river's edge" nog een bekyken? is ook mooi weêr mooi van 1986 geleden...