zaterdag 30 september 2023
state of being, 1 october 2023
de kinderen niet thuis. smorgens by luv gaan liggen. tezamen koffi in bed, geheel uniek. luv naar beneden, ikzelf opnief ingeslapen.
rond elf uur in de voormiddag ook ikzelf naar beneden. met de laptop in de zetel, voornamelyk zitten werken aan de digitale verspreiding van de affiches van de nieuwe dinsdagclub - maar ook die van tseef leeft, alias de woensdagclub. plus ook de hele rimram van de dinsdagclub in dessel (subiet) en in sint-niklaas (vrydag; uitverkocht.)
tamelyk koortsachtige arbeid is dat alles - wegens, vooral, àldoor tyd tekort. ik moet aldoor denken: dit kan ik wél nog doen, dit kan ik niét meer doen en moet ik dus blauw laten...
smiddags repeteren in vosselaar, voor ons kindertoneelstuk. eindelyk de hele cast volledig, dat scheelt een pak. de eerste 15 minuten zyn we reeds klaar meê, goed zo...
de boslucht van de konynenberg.
op de heenweg en de terugweg met pierrette en atomic kim de smakelykheid van al hun verhalen betreffende al die mensen in de dinsdagclub... zy weten er veel meer van dan ikzelf, ikzelf sta de héle avond door op het podium, weet ik veel wat er intussen in de club zelf gebeurt. de optredens zyn minder dan de helft van het belang van het geheel. plus: meteen nà de optredens, sta ik te stofzuigen. dus inderdaad: weet ik veel wie het met wie doet. maar: zy weten er àlles van, en dat is zéér zeer boeiend...
weêr thuis; opnieuw die koortsachtige administratie. stoofvlees met brood, tegelykertyd. dan één halfuur zéér diep ingeslapen in de zetel.
vervolgens met de elektrische fiets naar het zuid. fietsen met de elektrische fiets hoort tot de plezierigste bezigheden van onze tyd.
GAST-AUTEUR
‘Is je vader thuis?’
‘Hij is in de tuin! Is er iets mis?’
‘Bevel tot huiszoeking! Wil je hem halen?’
Joseph hoorde Harold op zachte voeten door de gang rennen, recht de tuin in. Via het rooster over het keldergat zag hij zijn schaduw voorbijflitsen. Er viel een beklemmende stilte. Tenslotte hoorde hij zijn zoon met bezorgde stem luidkeels roepen. Een verdwaald kind dat wanhopig om zijn ouders schreeuwt. Het greep hem zo bij de keel dat hij op het punt stond zijn schuilplaats te verlaten. Maar dat het de twijfel omtrent zijn schuld niet zou wegnemen, maakte dat hij nog dieper wegkroop.
‘Hij is vast gaan wandelen!’ hoorde hij Harold vlak boven hem. ‘Kan ik nog iets doen? Waar gaat u beginnen?’
‘Boven! Wilt u zolang bij ons blijven?’
‘Goed!’ En tussen het gestommel op de trap: ‘Het is nog vroeg. De bedden zijn niet opgemaakt!’
Toen hij niets meer hoorde, sloop Joseph op zijn zachtste tenen naar het trappenhuis. Achter de deur van hun echtelijke slaapkamer klonken gedempte stemmen. Sneller dan verwacht, ging de deur weer open en kwamen de rechercheurs naar beneden. In de kelder legde hij zijn oor opnieuw te luisteren.
‘Ik zweer u, ik heb dat zwaard nooit gezien!’
‘Een machete,’ verbeterde Malky. ‘Vlijmscherp!’ Uit het kraken van papier, leidde Joseph af dat het wapen werd ingepakt.
‘Kijkt u nog eens of uw vader in de tuin is?’
Nadat Harold zich had verwijderd, zei Detiège: ‘Er kleeft nog bloed aan. Wat denk je, zullen we hem meteen arresteren?’
‘Eerst het onderzoek afwachten. Zeg tegen zijn zoon dat hij zich vandaag voor een verhoor op ons kantoor meldt. Dan hebben we hem ineens te klissen.’
Hij zat op een kist met een voorraad aardappelen, het hoofd geklemd tussen beide handen. De toekomst zag er even somber en levenloos uit als de kelder die hij niet meer kon verlaten. Waarschijnlijk waren de mannen vertrokken, maar zekerheid kreeg hij pas toen Isabelle binnenkwam. Zij was al op de hoogte.
(WORDT VERVOLGD...)
date
agenda eerste week van october
zondag 1 oct: dinsdagclub in dessel
dinsdag 3 oct: de dinsdagclub, transit permeke, antwerpen
woensdag 4 oct: tseef leeft, aka de woensdagclub
vrydag 6 oct: dinsdagclub in sint-niklaas
alternatieve feiten
2. op de eerste atoombom die werd uitgetest op de bikini-eilanden, prykte een sticker van pin-up rita hayworth.
3. het enige niet-levende teken in het dierenriem is de weegschaal.
4. hawaï is de enige staat in de v.s. waar het nog nooit kouder is geweest dan min 18°.
state of being, 30 september 2023
alwéér niet kunnen herlezen en corrigeren... in één gooi erop, met alle spelfouten vandien...
zeer slecht geslapen. wel degelyk door tobben. wat ik van myzelf zeer kinderachtig vind. omdat myn leven, tussen alpha en omega, toch op alle gebieden te frivool is om zo'n fronsingen te verantwoorden. doe eens sportief en shut-up.
smorgens vroeg op, speciaal voor die vergadering, die me uit myn slaap had gehouden. in het hartje van de diamantwyk. de "rijfstraat" - hoe typisch. terwyl je hierzo, in de seefhoek, letterlyk "de zuinigheidsstraat" en "de examenstraat" moet trotseren.
zoals meestal, werd de soep niet zo heet gegeten. ook niet lauw, dus wél heet, maar dit is nu eenmaal showbizz. horeca. brouwerkosten. ego. euro.
als ik het allemaal becyfer, zie je dat ik nooit iéts verdien; maar als ik de stroom bezie waarbovenop ik dryf, zie je toch wél alleen maar weelde; zeer vreemd... enorm veel geld dat binnenkomt - en aldoor àl dat geld dat weêr buitenvliegt...
dan weêr thuis, doodop, toch weêr aan het werk. de affiche voor tseef leeft, de affiche voor de komende dinsdagclub, de logistiek voor de revue aanstaande zondag, in dessel, én die voor de revue van aanstaande vrydag, sint-niklaas. ik ben dus letterlyk bezig met vier totaal verschillende revues door elkaâr. ik ben dus letterlyk bezig met het schedulen van 270 acts. dwz 20 dans-acts, 40 dichters, 30 spoken worders, 80 kleine muziekgroepjes, 50 solisten, et cetera...
om 17u een powernap.
om 18u afscheid van myn kinderen, die tot zondagavond laat op musical-kamp zyn vertrokken. dan zelf gaan repeteren aan "het geheim van de stuivenberg". hoewel ik het stuk zelf heb geschreven, begon ik het vandaag pas te begrypen. op een ogenblik zei ik: "ik begin te begrypen waar dit stuk over gaat," en de anderen moesten lachen; maar het kwam niet eens in my op dat er daar iets komisch aan was.
het erge is alleen dat ik tegelyk inzag, dat je voor dit stuk éigenlyk 2000 uurs zou moeten kunnen repeteren. we zyn vyf acteurs die àldoor onafgebroken alle vyf op scène staan. om dàt echt perféct te krygen - wel, het zou kunnen, maar het is jammer dat ik zelf een rol speel, terwyl ik éigenlyk alleen maar zou willen regisseren...
misschien eens voorstellen of dat alsnog zou kunnen... myn acteursrol afgeven, om permanent de scène te kunnen zién...
weêr thuis rond elf uur savonds. een stil huis, alleen luv boven in huis. naast haar gaan liggen, ieder op de eigen laptop.
snachts die stoofvlees opgewarmd.
met enige tegenzin éindelyk aan myn schoolvoorbereidingen begonnen - om één uur snachts. een lullig uur om met zoiets bezig te zyn? neen, eigenlyk is dat een goeie moment...
nu is het halfdrie snachts. deze blog nog - en gedaan...
GAST-AUTEUR
Slaande autoportieren duwden Joseph met een schok terug in de huidige wereld. Kwam Isabelle vroeger dan gewoonlijk van de kapper? Zware voetstappen naderden over het grind. Malky en Detiège. Wie anders? Ineens begreep hij dat het parelende zweet op zijn voorhoofd het gevolg moest zijn van angst. Hij was een opgejaagd dier dat geen moment rust werd gegund. Zijn eerste impuls om over de heg te springen en ijlings weg te rennen, bracht hem tot het besef dat het einde van de wereld niet ver genoeg zou zijn om de armen van de wet te ontlopen. Beter zou hij, geconfronteerd met de hem ten laste gelegde feiten, het gevaar recht in de ogen kijken, zich met alle mogelijke argumenten verdedigen, de gesloten dossiers als het ware stiekem openen. Hij hoorde de huisbel en stond op om zich naar de wet te voegen. Bij de deur aarzelde hij.
‘Stom van me Kitty, dat ik met het boodschappenwagentje ben weggelopen. Ik had in je buurt moeten blijven tot de kust vrij was. Beter ook had ik die vent wat nauwkeuriger opgenomen. Maar hoe kon ik weten dat het zo verschrikkelijk met je zou aflopen? Vandaag ziet het er allemaal voorspelbaar uit. Bovendien had ik pech. Zo had ik erop gerekend in de afdeling keukengerei een tweede kans te krijgen. Ik deed of ik geïnteresseerd was in een tafelkleed dat per lopende meter verkocht werd. Tussen duim en wijsvinger bevoelde ik de kwaliteit ervan. Pas toen ik tot het besluit kwam dat je op je stappen moest zijn teruggekeerd, haastte ik me naar de kassa; echter zonder daarbij op te merken dat het doek tussen de wielen van mijn wagentje was gesukkeld, waardoor het tegen een uitgestald koffieservies kantelde. Luister, wat moet een man na zulk stom incident? Hij kijkt schuldig om zich heen. Laat zijn boodschappen liggen.’
(WORDT VERVOLGD...)
vrijdag 29 september 2023
.jpg)
linkie press
ik duik tussen een handjevol b.v.'s
meê op
in een documentaire reeks over jean-pierre van rossem
heb het zelf nog niet kunnen bekyken...
maar ik ben hoe dan ook bly met de publiciteit...
donderdagavond
opeens gaat het steengoed, opeens ben ik echt superfier op dit product, alles valt samen, iedere sprong die we nu nog maken is een sprong in het fenomenale...
state of being, 29 september 2023
alwéér geen kans tot herlezen en corrigeren; aanvaard dit met alle typ- en taalfouten, please...
rocco james conan kwam my wekken, zodat ik hem, in de ochtend, naar school kon fietsen. myn conditie was toen toch reeds beter dan rond middernacht. het fietsen ging quasi vanzelf. myn zoon is alles waard. (overigens is hy gisteren voor de eerste keer in zyn leven helemaal in zyn ééntje van school naar huis gefietst; de fierheid waarmeê hy binnenkwam, zal ik nooit meer vergeten.)
nà dat frisse tochtje echter de slaap niet meteen weêr kunnen vinden, en dàt is het lastige... doch niet dat het een rampzalige dimensie verkreeg.
rond elf uur definitief uit bed, en vanaf dan tot aan het eind van de dag niks anders dan administratie, logistiek, telephoons, facturen, creditnota's, programma-wyzigingen, checken of in dessel deze of gene drummer veganistisch eet of niet; brochure-tekst voor ons optreden in de roma, affiches by-bestellen voor tseef leeft, etc etc; je kàn je daar als buitenstander geen idee by vormen, die totaal gonzende byenkorf, tien uurs aan één stuk door.
in vergelyking daarby was het savonds gaan regisseren, een chillax-event - al moet ik zeggen dat ik er, paradoxaal genoeg, met een ongemene bevlogenheid tegenaan moest, met name omdat er op die repetities nu plotseling en onverwacht kans is tot perfectionisme. dus dan word ik helemaal hyper, soms vraag ik my toch af wat die acteurs soms moeten denken. anderzyds merken ze zelf ook wel dat ik erin slaag om ervoor te zorgen dat ze zélf hun grenzen verleggen, die staan daar alle zes een potje te acteren dat het niet meer normaal is.
de na-pret van de voorbye harveyday in de dinsdagclub wordt inmiddels nog stééds tot evenwicht genoopt door een ongemene soort shizzle, die nu zelfs, echt waar, het voortbestaan van de dinsdagclub acuut bedreigt. morgenmiddag weet ik daar alles over, ik hoop nu alleen dat ik er niet te hard van ga wakker liggen.
GAST-AUTEUR
De volgende morgen was Isabelle al vroeg naar de kapper. Hij en Harold zaten alweer samen te ontbijten. ‘Malky is een bruut. In plaats van die jongen te laten uithuilen! Nee, schudt hij hem door elkaar en schreeuwt: Wat valt er te snotteren, kerel! Of is dit wel jouw vader?’
‘En was het ook zijn vader?’ wilde Harold weten.
‘Eenmaal zijn emoties te boven, ontkende hij het met klem.’
‘Vreemd dat hij huilde.’
‘Ik vermoed dat hij meer weet, maar niks durft zeggen. Beter had Malky hem zachtjes op de rooster gelegd.’
'En de tweede zak?'
‘Die hoefde niet opengemaakt. Naast volledig verkoold, was het lichaam ook onthoofd. Zolang het tegendeel niet bewezen is, wordt aangenomen dat het om Carlyles vrouw gaat.’
Harold stak een lepel in zijn bord cornflakes. ‘En wat denk jij, Pa? De zaak Derycke schijnt je ongewoon aan te grijpen!’
Een langdurige hoestbui verhinderde Joseph van zijn stem gebruik te maken.
‘Ga naar de dokter, Pa. Het zweet staat in druppels op je voorhoofd. Je hebt koorts.’
Hoewel Harold het beslist goed meende, voelde Joseph zijn bezorgdheid aan als iets dat hem ten laste werd gelegd. Met als voorwendsel in de tuin een luchtje te scheppen, wandelde hij naar buiten en ging op de bank zitten, in de schaduw van een bloeiende wingerd. Gedachten had hij niet. Het was eerder of hij de wingerd beleefde als een roerloze koortsdroom waarin de tijd stilstond. De schaduwen op de grond namen de grilligste vormen aan. Met enige fantasie kon hij tussen het onkruid het afgehouwen hoofd van mevrouw Derycke zien. Kalm, zonder een spoor van afgrijzen, nam hij die bloem van een vrouw als een levende beeltenis in zich op. ‘Het is niet mijn schuld Kitty,’ hoorde hij een innerlijke stem. ‘Het is de schuld van jouw echtgenoot. Dat ik uitzonderlijk afstand deed van mijn beroepseer, kwam door zijn toedoen. Zoals vorige week in de supermarkt. In plaats van een gewetensvolle detective liep daar een geil hondje achter je aan. Dat je een elegante rok droeg met hoge split waaruit af en toe een van je fraaie knieën kwam gluren, had me onverschillig moeten laten. Zelfs had ik al een smoes om je aan te spreken. Jammer, toen ik met mijn woorden in gereedheid achter een rek vandaan kwam, stond je met een verdachte heer te praten. Zijn grijze regenjas leek wat op de mijne. Onopvallend liep ik jullie met mijn boodschappenwagentje voorbij en het enige wat ik opving, was je hese stem: ‘Vrijdagavond, ja dat kan wel!’
(WORDT VERVOLGD...)
donderdag 28 september 2023
in 1672 werd premier johan dewitt door een woedende menigte gedood en in stukken gesneden. die stukken werden verkocht en opgegeten. zyn broêr werd zo erg gefolterd dat de beul zelf er nadien wroeging om had.
voordat napoleon kwam, was den haag officieel geen stad. de gemeenschap had dus ook geen stadswallen, met als gevolg dat ze aldoor werd platgebrand en onder de voeten gereden.
in de middeleeuwen werden ter dood veroordeelde vrouwen eerder gewurgd dan opgehangen, omdat het volk als ze werden opgehangen onder hun rokken kon kyken.
doodstraf door specifiek onthoofding was een voorrecht voor de rykere klasse.
state of being, 28 september 2023
(geen tyd om te herlezen en te corrigeren; vol spelfouten dit.)
enorm mooie gig, de mooiste dinsdagclub-gig die we ooit hadden, mede natuurlyk vanwege de fenomenale publieksopkomst. de atmosfeer nog méér surrealistisch dan gewoonlyk... ook enorm veel enorm sexy mensen, gewoon niet te geloven dat dit daar allemaal byeenkwam...
de meet & greet met mick harvey ook ongewoon aangenaam. wat een enorm fyne kerel... jullie weten dat de vlieghaven van oslo één van zyn reiskoffers per ongeluk had achtergehouden? welnu: nog nét op tyd is die achternagestuurde reiskoffer in zyn hôtel in antwerpen aangekomen geraakt - oef!! (was het radisson hôtel. we hadden eerst een meer persoonlyk hôtel gebookt, op de meir, met een tuintje en alles; maar de gerant deed fenomenaal moeilyk over incheck-uren et cetera... fuck it!!...)
dus: beste gig ever - maar: wat je er dan wel moet bynemen, is de onoverzienbare fall-out van de dagen nadien... dus het publiek en de artiesten zelf grosso modo byzonder tevreden - maar de shizzle van de logistiek, de ruzies in of rond de backstage, de frustraties van sommige mensen, die er àl hun tyd en energie instaken maar die zich nu nadien, op een of andere wyze, niet gewaardeerd voelen... dat is een sneeuwval van intriges, zo gaat het nu al een jaar, maar vooral om en rond de grotere events piekt dat heel erg... vandaag was het ongeveer exact zo erg als direct na de bourla...
goed, ook dat is business...
soms moet je denken: "ik ben de ruimte, niét de passerende wolk binnenin die ruimte." of ook: "ik ben de container waarbinnen zich al die gedachten voordoen - maar ik ben niét een van die gedachten zelf."
je kàn het niet overleven als je er met je twéé voeten gaat in staan...
maar dit is dus totàle rock&roll. je kan mémoires lezen van vlaamse underground-artiesten die, ooit, byvoorbeeld in de jaren 80, feestjes hadden in "de cinderella" in antwerpen, of in de "club 14" in kuurne, of die de trein namen naar het seaside-fêstival - welnu: met de dinsdagclub is het precies zo'n dergelyke geschiedenis: maar dan VANDAAG. plus: vermoédelyk zyn die gigs die worden beschreven door de bassist van de brassers of door de drummer van nina hagen zelfs nog SAAI vergeleken by de dinsdagclub.
ik zie nu soms andere optredens en ik kan alleen nog denken: die zyn zo saai, wyzelf doen met de dinsdagclub op één avond precies hetzelfde - maar dan letterlyk maal 80. letterlyk dàt maar dan maal 80.
afterLink
een van zyn laatste meesterwerkjes... met een veel grotere naturel in de productie ooit...
GAST-AUTEUR
‘Kom mee!’ De man bracht hen naar een lokaal waarin twee mobiele draagbaren stonden met op elk een gevulde buidel in zwart kunststof. ‘Schrik niet!’ Tulp trok de ritssluiting van de grootste zak over de hele lengte open en gooide de losgekomen flap opzij. Joseph stond aan het voeteneinde. Zijn eerste indruk was dat het lijk, afgezien van de afmetingen, eruitzag als een zwartgeblakerde saté. Bij nader toezien kreeg de massa, waaruit een stank van geroosterd vlees vrijkwam, wel iets menselijks. De schulpen, die hij eerst voor delen van een kin had gehouden, bleken achteraf de opgekrulde punten van een halsboord. Waar de neus zat, was een diepe holte en verder bleek hij - ook weer volgens Tulp - de zwarte korsten over het hele lijf te verwarren met de onherkenbare restanten van kledingstukken. Direct oordelen was onmogelijk. Hij lette op de reactie van mevrouw Swaens, die zich met een onverstoorbare gezichtsuitdrukking, als lag haar besluit reeds van tevoren vast, over het verkoolde stoffelijk overschot boog. De beide rechercheurs aan dezelfde kant van de baar, leken bij de verklaring van Tulp, die met een langwerpig medisch instrument de gapende mond aanwees, lichtjes achteruit te wijken. Ofschoon de twee uiterlijk zeer van elkaar verschilden, hadden zij door hun gebogen, witte speknek iets van twee dikke zwijntjes. Onwillekeurig gingen Josephs gedachten naar Rembrandts Anatomische Les dat hij vorig jaar in Den Haag gezien had. Niet dat dit beeld er enige gelijkenis mee vertoonde. Waarschijnlijk was het eerder de ongewone scherpte van zijn observatie onder de sterke lamp, waarbij hij de stoppelige haartjes in hun nek gedetailleerd opnam, die dergelijke associatie opriep.
Mevrouw Swaens schudde het hoofd. Daarna richtten zij allen een hoopvolle blik naar hem.
Joseph trok de schouders op. ‘Me baserend op de grootte hebben we met Carlyle Hopper te maken. Hoe groot was uw echtgenoot, mevrouw?’
‘Groter dan deze man hier!’ antwoordde zij zelfzeker.
‘En wat denkt u jongeheer?’ Malky’s harde blik schoot Joseph rakelings voorbij.
Door de confrontatie met het verkoolde lijk was Joseph de jongen wat uit het oog verloren. Hij hield één hand voor beide ogen. Huilde hij? Of kreeg hij het niet over zijn hart om te kijken?
(WORDT VERVOLGD...)
woensdag 27 september 2023
BLOG OP WOENSDAG
groeten uit de dinsdagclub
top drie van de beste dinsdagclub gigs ever
daar zal iedereen die er by was het wel over eens zyn...
maandag 25 september 2023
ad valvas
daarjuist zodus, tezamen met philip goldface, mick harvey en amanda acevedo van het vliegveld gaan halen. duurde even, wegens vertraagde vlucht, maar bovendien omdat harvey zelf één van zyn koffers kwyt was; door de schuld van de dienst bagage in oslo.
ik zou zelf totààl overstuur zyn en hyzelf kon er ook niet meê lachen, maar toch was hy een en al gentleman en voorkomendheid, in good spirits. zie zelf het interview hieronder, by "afterlink".
het is mooi weêr in de warme, zachte avond in de stad. de helden in het radisson hôtel gedropt hebbende, moest ik nog een paar boodschappen doen, en stond goldface me netjes op te wachten aan zyn auto, op het astridplein. dat was een mooi moment. die vibe, die indian summer, die toeristen, die geluiden die maandagavond...
