dit item byeen schryvende, weet ik my neêrgezeten op de onderste trede van de trap in de relatief frisse hall, dus helemaal beneden in huis - wat, by nader inzien, een plekje is waar ik my nog nooit éérder heb weten neêrgezeten. jawel, misschien wél om myn schoenveters te knopen, alvorens de fiets op te jumpen; maar zeker niet gedurig met een laptop op myn schoot, yverig aan myn blog arbeidend.
mollie bloem was gisterennacht naar een horrorfilm aan het kyken, niet gewoon maar een teenage-griezelfilm maar écht horror. dus daarnet aan tafel, by het eten (spagetti), is zy over die film aan het vertellen geweest; een killerclown die, zeer gedetailleerd allemaal, iemand scalpeert met een broodmes, en die die scalp dan over zyn eigen aangezicht trekt (ze was tezamen met haar vriend louis naar die film aan het kyken; toen het mollie dan toch té spannend werd en zy zyn hand vastgreep, moest ze merken: dat louis inmiddels in slaap was gevallen. de volgende dag meende louis dan ook, dat die film helemaal niét eng was...) --- anyway, voor de verbeeldingsryke rocco james conan was zelfs nog maar het relààs omtrent die film al mylen te spooky; met als een gevolg, dat hy dus niet meer in zyn eentje naar de machine-kamer durfde. waar hy nochtans naartoe moést, byzonderlyk om daar te repeteren op een bepaald zangstuk waaromtrent hy morgenvroeg een auditie heeft.
dus: ik ging dan maar tezamen met hem naar beneden.
doch: met my zo vlakby hem in de kamer, kàn hy niet repeteren op zyn zang, zei hy eerlyk voorzichtig.
dus daarom zit ik op deze trap; naast de deur naar de machine-kamer; waar rocco zich eindelyk aan zyn musical-pathos vergrypt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu