het wordt nu wel érg vroeg donker. het goeien-is dat daarmeê vanzelf ook de avonden veel lànger duren. plus: nu ik ben opgehouden als schoolleerkracht, strekken daar ook de nachten zich weêr uit tot in het oneindige. "hoelang zal dit duren?" sprak tot de krekel de mier - waarop de mier echter, door het lot, werd nedergebliksemd...
byna de gehele dag binnengezeten. in de voormiddag my verborgen op myn slaapkamer, doordat de vriendjes die voor myn kinderen op bezoek kwamen, een té gezonde dosis herrie veroorzaakten. in de namiddag dan weêr, my fel opgehouden in de machine-kamer: doordat mollie de woonkamer voor zichzelf wilde hebben. wat een wens is die ik ten zeerste begryp en zelfs waardeer.
rustig weten voort te knutselen in drie of vier richtingen; de dinsdagclubs in gent, de aanstaande dinsdagclub in de zonnestroomstraat, de finale gig voor "tseef leeft". tussendoor ook nog eens aan zelfhypnose gedaan, en daarby meer dan zomaar wat vorderingen gepresteerd; inderdaad vermag van een "doorbraak" worden gesproken.
dan toch wél de baan op, tezamen met luv, rond zes uur in de avond. dat zyn onze enige uitstapjes, maar die zyn volstrekt bevredigend; minder saai dan op restaurant gaan maar wel exact evenzo intiem; a. naar het postkantoor, om daar sàmen pakketjes te gaan inleveren; b. naar de bank, om daar sàmen enige verrichtingen te voltrekken; en naar de muziekschool, om daar, alweêr tezamen, de kinderen te gaan collecteren.
de kans bestaat dat ik in heel myn leven nog nooit zo tevreden ben geweest als vandaag. ik kan byna niet geloven dat dit het jaar 2023 is - want: het jaar 2023, dat is nu, dat is vandààg; terwyl het normaal gezien toch alleen maar het verléden is dat kan worden verheerlykt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu