woensdagmorgen... myn haar nog zwart, myn nagels nog paars... subiet dus het bad in - doch de badkamer is byzonder koud... het is koud zelfs voor de tyd van het jaar - doch in vergelyking met de mongoolse temperaturen mogen we nog steeds totaal niet klagen... als je heden in noord-mongolië een banaan buiten legt, dan kan je die letterlyk na een wachttyd van drie minuten reeds gebruiken als een feilloze klophamer.
in die nieuwe club, in de bacchuslaan, zyn we byzonder gelukkig... hier zyn we werkelyk thuisgekomen... is toch, alles byeen, sinds het bondshuis geleden - een tocht door de woestyn dus achter de rug: van, alles byeen, acht maanden... een stevige ploeg van doorzetters wy, om die smetteloos te hebben uitgezweet...
myn voordeursleutel kwyt... gisterennnacht na alles met myn blauwe gezicht voor de vrieskoude voordeur, met de deurbel noch de telephhon, luv noch de kinderen wakker krygend... was redelyk hels... op den duur toch wél binnen geraakt met een nummerslot... dat slot doet het niet meer, maar kennelyk als je exact honderd keer je nummer intypt, die honderdste keer toch wél... dat is jahweh zelf die nederdaalt, op dàt moment... wanneer je, halfbevroren om twee uur snachts, ineens toch wél die "click" hoort, van dat deurslot...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu