narvik
een verschil tussen een écht goeie auteursfilm en een wel zeer aardige, suspense-volle, atmosferische verantwoorde en schrandere film als deze, laat zich aankruisen aan het éinde van zo'n film: de misvatting dat een film op het einde moet "uitzoomen", dat de verwikkeling moet stilvallen, dat er per definitie nog een shot zou moeten worden ingeschoven van "het weêrzien na alles". als je van vyftig gemiddelde films de laatste drie minuten aan mekaâr zou monteren, wat voor een fenomenaal oervervelende nep-emotionele superbrol-film zou je dàn krygen!... het gebeurt dikwyls dat ik een film vlak voor het einde toch nog ineens afzet - met name wanneer duidelyk wordt: "het enige dat nu nog komt, is 'afwikkeling'; daarvoor duurt myn leven te kort!!
en dat is dus het briljante aan, als een tegenvoorbeeld, "barry lyndon": het hoofdpersonage stapt een koets in, maar maakt daarby een struikelende beweging - metéén van zodra die onhandigheid, die onnozele struikeling, in beeld is gebracht, bevriest het beeld en stopt de film ogenblikkelyk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu