halftwee smiddags. kalm in huis. mooie gele zonneschyn tegen de venster. rust in het vooruitzicht. alleen straks de frankenstein-lezing nog eens opfrissen - zal wel meêvallen, op den duur geraak je ook in dat opfrissen zelf helemaal getraind.
myn vorige notities dateren van vlak voordat ik ging slapen, en heden ben ik,- eens nakyken -, nog maar sinds een uur of twee geleden weêr integraal wakker; krankzinnig véél is er intussen niet echt gebeurd. (wat anders wél, in principe, zou hebben gekund, in theorie. een mens kan op twee uurs tyd een gehele roman beleven; alleen is dat nu toevallig niet echt zo voorgevallen...)
by het wakker worden, zelfs alvorens op te staan, direct beginnen te dichten, zoals meestal. de ergste zin van het gehele proces tot dusver, nog steeds die "wilde wilgen"; een bruikbare vondst is misschién "grillig briesende", al valt dit voorts af te wachten; wel méér vondsten lyken aanvankelyk te elektriseren, teneinde dan vervolgens echter, in de dagen daarna, aan glans te verliezen (maar het goeie is dat die wilgen niet zichtbaar zyn, alleen hoorbaar; en dààrom lykt "grillig briesen" inderdaad niet zo slecht...)
het gedicht verder opgezegd by het uitladen en weêr inladen van de vaatwasmachine, al combineert dat slecht. je zou denken dat het uitladen van zo'n machine zo'n stompzinnige, mechanische handeling is, dat je effectief ondertussen wel aan een gesproken tekst zou kunnen werken - doch in de praktyk valt je spraak toch al te vaak stil.
een vervelend idee dat bestek ondersteboven in zo'n rek moet, de messen met de scherpe kant naar boven, de vorken met hun bevuilde kant naar boven? moét dat wel écht zo?
aan de computer gaan zitten. drukkosten voor nieuwe affiches betaald. op facebook reclame gemaakt voor de aanstaande dinsdagclub. met mister cooper gecorrespondeerd inzake een mogelyke nieuwe clubdag in het oostendse...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu