state of being, 4 maart 2024

die serie "vikings" is zo dom en traag, dat ik me geen kykers kan voorstellen die, tydens het kyken, niét ondertussen aan hun blog zitten werken.

    anderzyds kan ik me ook wel geen bloggers inbeelden die niet tydens het bloggen naar "vikings" kyken.

vandaag met opzet "zoals een kat" in de zetel gelegen, dus niet om werkelyk te slapen, maar om te liggen liggen, niks doen, leêglopen. meer dan één club gig op één week tyd, is best heftig. wel doénbaar, zeer zeker; maar toch intens. je werkt er één dag naartoe, en je breekt er nadien ook één dag aan af.

boggel gespeeld, en my expres laten verliezen. dat valt niet meê, omdat je niet kan voorspellen hoe goed of slecht je tegenstander gaat scoren. dus als je dus zéker wil verliezen, dan moet je echt imbeciel spelen, zelfs een woord als "nek" of "sper" of hek" zogezegd niet ziende liggen.

nog steeds op dat "wichelen" aan het kauwen, maar er zit voortgang in; juist sinds dàt woord, wichelen, in die alinea is opgedoken, het schryven een plezierig inzoomen zynd op details, in plaats van een angstig in de rondte smyten van eierdooiers hopende dat iéts blyft plakken. dus de kentering is merkbaar. als je een schryvende twintiger bent, denk je: je kan daaraan Blyven zoeken en prutsen, maar op je vyftigste begryp je: er is een natuurlyk eindpunt, het komt wel degelyk op den duur te stranden.

met rocco james conan doen we de predator-reeks; maar je kàn niet film-zien als mollie terwyl met billie aan het skypen is.