onmogelyke uren. te onduidelyke leef-schema. slapen en waken door mekaâr. in de voormiddag rocco alleen in de living. is juist goed, dan grypt ie sneller naar z'n gitaar. dwz je hoeft niet te denken "ik moet hem gezelschap houden,"- zingen of gitaar spelen doet hy juist liever als ik niet in de buurt ben.
in de namiddag mollie en luv terug van hun shopping-excursie. mollie gaat op schoolreis voor een paar dagen, dus hebben ze een lyst van dingen die ze moeten halen. ze komen nu al acht weken ruziënd thuis omwille van specifiek de zoektocht naar één bikini.
inmiddels àlles in orde brengen. àlles. ik doe nu zeventien revues door mekaâr, het is NOG heftiger dan ooit. daarom dat ik nu blog: om halfvier snachts.
maar:
het schynt wel allemaal voor mekaâr te komen. - ik zei deze al wel eens eerder, maar die is wel cruciaal: "het goeie is dat ik geen tyd heb om my zorgen te maken."
het snachts thuiskomen daarnet, van die revue op het sint-andries-plein, leek ZO hard op, specifiek, het thuiskomen na een dinsdagclub, dat ik er gewoon biologisch niet bykan dat het nu op dit moment géén dinsdagnacht is. welke dag is het dan wel? dat weet ik niet, nog nét kan ik, actief bezig met beseffen, inzien dat het in ieder geval geen dinsdag is; daarbuiten kan ik niet nog méér beseffen (zoals byvoorbeeld: je kan weten dat god bestaat - maar je kan niet meteen ook helemaal willen uitleggen of hemel en hel een kwestie zyn van predestinatie. sommige dingen kan je alleen maar begrypen "in stukjes." niet sommige dingen, àlle dingen; er is niets dat mensen helemààl begrypen, we begrypen alleen maar in hele kleine stukjes...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu