acht uur smorgens. mollie roept om haar mammie maar die antwoordt niet. op den duur kom ik uit myn slaapkamer, naar beneden. luv in de keuken. "wat is er aan de hand? waar is mollie? wat gebeurt er hier?" meestal hebben mollie en luv klinkende ruzie smorgens, maar dit is precies iets anders. "awel? wat is er?" luv kykt me alleen maar aan zonder iets te zeggen.
ik kom weêr in de living, nu snap ik het: pitouche is onder de piano een muis op het spoor. ogenschynlyk. ik manoeuvreer het meubel in alle richtingen. "er is toch géén muis, kom maar weêr naar beneden." juist wanneer mollie binnenwandelt - toch wél een muis. ik moét die tegenhouden. met myn blote voet, waarmeê anders. de muis zit geklemd onder myn voet. wat nu? er zit niks anders op - ik moet die effenaf doodtrappen zo. en niet maar half.
plus: omdat mollie en luv intussen door het huis lopen te krysen, kan ik nu ook niet eerst, voor het bebloede karkas, een keukenrol gaan halen. dus met de blote hand het dooie kreng oppakken en wegdragen. helemaal de trappen af, àldoor niks vindende om het in weg te steken...
dan ben ik weêr gaan slapen. myn vrouw en myn dochter - zeggen niet eens eventjes dankjewel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu