state of being, 20 juni 2023

EEN ZEER VREEMD GEBEUREN

acht uur savonds in de dinsdagclub. jones johnson gaat een gedicht komen voorlezen. ik zoek vlug, in myn laptop, een achtergrond-muziekje. in myn magazyn daar, heb ik een tweehonderdtal tracks klaarstaan, van muziekjes die hiervoor geschikt zyn. da's een meticuleuze verzameling; er zyn maar zéér weinig muziekjes geschikt om een dichter te begeleiden. die muziekjes staan daar klaar, omdat er dikwyls ook in geknipt is. byvoorbeeld: "sugar kane" van sonic youth, instrumentale versie: dat kan, maar niét daarvan de eerste minuut, en ook niet dat middenstuk; dus daarvan heb ik dan zelf een loop gemaakt, van één bepaald fragment daaruit.

    myn keuze viel op dit ogenblik op de karaoke-versie van "the end" van the doors. ik dacht nog: "hey, ja... die ben ik màànden geleden reeds, aan het prepareren geweest; maar die heb ik eigenlyk nog nooit werkelyk ingezet."

    dus die muziek begint te spelen: de karaoke-versie van "the end" van the doors.

    jones johnson zegt: "ik ga vandaag geen gedicht brengen; in plaats daarvan ga ik iets doen dat ik nog nooit heb gedaan: ik ga voorlezen uit myn droom-notities."

    dus effectief begint hy uit zyn dromen voor te lezen. één van die dromen, zo verneem ik, gaat erover, dat hy wordt aangevallen door een ratelslang. ik denk by myzelf: da's wel grappig; want dat liedje van the doors, dat gaat ook over een slang ("ride the snake... to the lake... the ancient lake... the snake is long, seven miles... he is old, and his skin is cold...")

    jones johnson houdt er algauw weêr meê op. ik zeg: weet je wat, ik heb zelf onlangs een heel boék uitgebracht met al myn droom-notities - zal ik daar eens een stukje uit voorlezen?"

    de boekenfee komt my het dromenboek brengen.

    "ja maar," roept iemand uit het publiek meteen. "geen dromen meer over slangen!!"

    ik zeg: "waarom niet??"

    "die goochelaar van vroeger, jo de ryck; die is ooit wel eens met een slang in de dinsdagclub gekomen; en sindsdien heb ik daar geregeld een nachtmerrie van."

    ik zeg: "okay."

    ik zeg: "goed - jones johnson; zeg maar een datum."

    hy zegt resoluut: "acht juli tweeduizend-twintig."

    ik zoek die droom op.
    ondertussen speelt dus nog altyd dat liedje "the end" van the doors (dat duurt elf minuten...)

    ik lees die droom voor - je kan hem trouwens zelf nalezen op deze blog - effectief, uiteraard, by 8 juli 2020. dus geen bullshit. ik citeer hier letterlyk die droom, zoals ik die dus gisteren voorlas in de dinsdagclub; wie erby waren, getuigen ervan:

    "er is ergens in het land een psychopaat die my dood wil, en die daarom allerlei wilde dieren op my afstuurt. dit is te kinderachtig voor woorden, maar later in myn droom was ik weêr thuis en deed er zich effectief een gigantisch grote slang aan my voor."

    "neen!" riepen allerlei mensen in de zaal luid uit.

    ik zeg: "ja, da's wel straf - nu nét gaat dat over een slang???"

    maar dit was nog maar koud bier. kyk hier, vervolgens moest ik, letterlyk, uit die notitie in myn handen, voorlezen, deze volgende precieze woorden: het was de slang uit het liedje "the end" van "the doors".