gast-auteur

VERZUCHTINGEN
door Robert Baeken

43.

Aan deze woorden moest Vanessa voortdurend denken. Zij maakte zich geen illusies. Dat zij zich fysiek tot hem aangetrokken voelde, betekende helemaal niet dat ze verliefd was. Zij kon zich voorstellen dat Thys haar om dezelfde reden in zijn buurt wilde; gewoon om aan zijn trekken te komen. Nu ze had gezien van welke inkomsten hij leefde, had hij misschien zelfs commerciële bedoelingen met haar. Het denkbeeld dat zij de hoer zou uithangen, wond haar op. Voor het gezicht van Paul, dat ze zich voorstelde als een met gevouwen handen naar de hemel blikkende heilige, schoof een wolk van lichamen, onverbrekelijk verbonden met de vaagheid, waarbinnen haar ontuchtige handelingen zouden plaatsvinden. Alles wat zij deed, was uit verzet tegen Paul, tegen zijn liefde, zijn bezorgdheid, tegen alles wat zij aanvoelde als een last en beperking van haar vrijheden. En zoals gezegd: het wond haar op.
    ‘Kom je lieverd?’ Jungheinrich stond aan de rand van het zwembad. ‘Het vlees mag niet aanbranden, begrijp je!’

   Zich uit het water hijsend, stapte zij recht in de met een stralende glimlach voor haar opengevouwen handdoek. Het tafeltje met de gerechten stond in de schaduw. Zo te zien had haar gastheer zich geen enkele moeite bespaard. Naast een grote diversiteit aan groenten, deed het gebraden vlees haar watertanden.

   ‘Zal ik eerst mijn bikini uittrekken?’ Vanessa had al van de wijn genipt en de stemming nodigde uit tot een spelletje.

   ‘Doe maar!' zei hij, op een toon alsof het niks uitmaakte.

   Terwijl zij de twee minuscule deeltjes op het gras te drogen legde, lette zij erop dat de handdoek behoorlijk op zijn plaats bleef. Zo moest hij geloven dat de handdoek tijdens het eten per ongeluk van haar schouders gleed. Hij stuurde een schichtige blik naar de villa.

   ‘Heerlijke wijn!’ Zij hief haar glas.

   Daarmee was het ogenblik dat hij haar over haar ontblote tepel opmerkzaam zou moeten maken, voorbij. Of hij wilde graag ruimdenkend voorkomen, of hij vond haar naaktheid lekker spannend. Vanessa geloofde in het eerste. Terwijl ze verder aten, merkte ze dat zijn gezicht van rood naar purper aanliep. Ten slotte liet zij de handdoek helemaal af haar schouders glijden. Jungheinrich keek op. Zij beantwoordde zijn vragende blik met uitdagende spot.

   ‘Je bent geweldig, heus waar!’ Daar zijn stem verraadde hoe weinig hij op zijn gemak was, klonk zijn bewondering eerder geveinsd dan als een sublimatie van zijn seksuele opwinding, zoals hij zijn compliment zeker wou doen voorkomen. Weer keek hij in de richting van de villa. Hetzelfde moment kwam er een auto de laan oprijden.

(WORDT VERVOLGD...)