gast-auteur

VERZUCHTINGEN
door Robert Baeken

28.

Vanessa was totaal verrast. Zoals hij ermee voor de dag kwam, was het veeleer een daad van agressie dan een vraag. Zij stak haar voelhorens uit. ‘Hoezo? Ken je hem?’

   ‘Jullie zijn goede maatjes!’

   ‘Och ja, er wordt zoveel geroddeld! Welja… En verder?’ Wat Jungheinrich betrof, voelde zij zich smetteloos.

   ‘Je hebt met hem geslapen! Ik heb het over die nacht, - weet je nog? Ik verscheen voor de rechter. En jij bleef zogezegd bij Birgit slapen!’

   Vanessa vroeg zich af of ze ‘t wel goed had gehoord. Doordat Jungheinrich geheel buiten de kwestie stond, hakte de verdachtmaking vreselijk op haar in. ‘Jij onbenul!’ Dat hij haar zover gekregen had, hem zulk een gemeen woord toe te schreeuwen, werkte als olie in het vuur. ‘Ik ga hier weg en kom nooit meer terug!’ 

   ‘Laten we het uitpraten!’ Zijn handen dwongen haar te gaan zitten.

   ‘Waarom? Je luistert liever naar het geklets van vreemden!’

   ‘Dat geklets komt van je eigen vader! Hij heeft jullie in het Stadspark gezien! In een compromitterende situatie, nog wel.’

   ‘Een van jullie beiden liegt. Alleen jammer dat ik het nooit met die leuke heer heb aangelegd; anders had ik voor die valse beschuldiging nog iets in ruil gekregen. Hoe kom je trouwens aan zijn naam? Waarom snuffel jij in mijn agenda?’ Haar beschuldiging had iets van een gok.

   ‘Wil je uitleggen wie Jungheinrich is?’

   Pauls weerstand duurde nooit lang. Nog één woord en zij kon hem behandelen als een vaatdoek. En een vaatdoek vraagt niets liever dan tot de laatste druppel te worden uitgewrongen. ‘Die mijnheer is gewoon een bewonderaar. Hij komt al een jaar naar elke show.’

   Haar bekentenis scheen hem te kalmeren. ‘Nu weet ik nog niet wie hij is. Wat doet hij?’

   ‘Heeft Lotte hem niet aan je voorgesteld? Volgens haar zat je tijdens de voorstelling van de zomercollectie beneden op de eerste rang. Een gek gezicht!’ Vanessa giechelde. Paul kwam niet verder dan een grimas.

(WORDT VERVOLGD...)