state of being, 13 aûgustus 2024

nieuwe modus, andere realiteit. luv en de kinderen het huis uit, ikzelf alleen thuis. dus precies het omgekeerde van het voorbye weekend. het is, echter, waar: ik ben exact even gelukkig wanneer ik myn kinderen vlakby me heb, als wanneer ik, quasi als een vrygezel, oneindig lang alléén thuis vertoef. daar is niets cynisch aan, het is een rykdom om àltyd goed te zitten. nu eenmaal in die beide levensvormen helemaal afgetraind, ben ik.

    gisteren in de kennedy-tunnel, op de terugweg, rond zeven uur savonds, door een haperende koppel-pedaal, en acuut ook, tot een gedurige stilstand gekomen - op de middenste strook van een enorm drukke kennedytunnel... gelukkig was het zo druk, lezers, dat de meeste vehikels rond ons zich slechts aan ongeveer een 20 kilometers in duur verplaatsten; toch stonden we drie minuten lang oog in oog met de dood, niks minder - plus, nog erger: ook de drivers àchter ons, inderdaad, riskeerden het, zoals dat gaat, ieder moment, zomaar ineens, in hun rug, te zullen worden doodgebotst.

    dan toch weêr kunnen voortryden.

    maar de voorbye nacht herbeleefden-ik dit telkens opnief: dat slome stilstaan in akelige drukte; nancy lahaye en valerie veerkracht meê in de wagen, die bibberden ook pas nadién...

    vandaag in een totaal overdreven hitte lopen uitslomen.

    eerst de gehele correspondentie van het voorbye weekend doorploegen. oostende: winst of verlies? exact break-even, uiteindelyk. et cetera. daarna dan weêr, als de weêrga van mercurius, de dinsdagclub-editie van zodadelyk voorbereiden. normaal doen-ik dit werk stap voor stap, verspreid over twee, drie dagen: line-up uitwerken, quizvragen verzinnen, muziekfragmenten opzoeken en uitknippen, artiestenlysten alphabetisch noteren en driedubbelchecken, gastenlyst idem, technische fiches doorspelen aan yannick de vliegenier, etc etc; vandaag echter, moest dit alles nog eens in één ruk. zoals in the good old days, maar toen was het lang niet zo'n boterham...

    gelukkig is dat wel, alles byeen en éigenlyk, toch wel zeer rustig werk. je kan ondertussen naar de radio luisteren en melk drinken. 

    om zeven uur savonds kwam nele bauwens langs. de kunst is alleen om dan in te tunen; in hààr realiteit, in hààr verhaal; niet té hard mopperen, voorts, als je, zoals verwacht, alles dat je veranderd had naar haar wenken, wétende dat dit niet ging deugen, nu inderdaad op haar wenken weêr terug moet veranderen naar zoals het éérst was... dit hoort by het schryfproces, je mag niét beginnen te denken dat jy het allemaal beter weet, gewoon aanvaarden hoe zoiets verloopt, doen wat je moet doen, en er niet te veel by voélen.
    ferdnand auwera noemde schryven op bestelling, zo goed mogelyk in stilte het bed dekken voor de geliefden. wat een cuckold!!...

    om tien uur savonds in de zuid-franse avondtuin van myn pa en ma, met enige andere familieleden, die daar toevallig vertoefden; dàt was écht een halfuur van totàle relax...

    nu is het halfdrie snachts. nu ben ik aan het bloggen.

    dank om my te hebben gelezen, vrienden.