een van de schitterendste huiselyke dagen van myn leven, juist vooral zo ongelooflyk mooi: omdat die "normaal" was - dwz: ik moest er niet eerst een vliegtuig voor pakken. indien een dag als deze, een zaterdag in aûgustus, zomaar kan plaatsgrypen: als een byna geroutineerde werkelykheid; hoe goed is dan niet je bestaan? hoe gratis is ons dan het geschenk van de ondoorgrondelyke jahwe in den hoge?
ontferm u over ons.
pas toen ik al een uurtje lang wakker was, in de warme living op blote voeten een croissant knedend, en myn oppergod genaamd koffi verterend, zei luv ineens: "uw pa is in de tuin aan het werken, wist je dat niet?"
inderdaad was die kennelyk, al die tyd al, de alles overwoekerende bruidsluier aan het verwyderen van de muur naar achterburen. wat heeft die man een top-conditie, gaande hangen aan de dwarsbalk van de schommel: om met zyn voeten de takken in de hoge, wankelende groencontainer dichter aan te stampen...
mollie had haar mooiste vriendin op bezoek, met hun getweeën maar ook met rocco james conan erby, gingen ze een crêmeglace gaan eten op het groeningerplein.
na de gebruikelyke, oneindige stroom van organisatorische mails, tot myn eigen verbazing opeens urenlang kunnen voortschryven aan de monoloog voor nele bauwens, pynloos.
aldoor de kinderen om my heen, luv die het huis helemaal aan de kant zet... rocco die dan weêr eminem speelt op de guitaar, dan weêr mozart aan de piano...
een beetje lezen, een beetje gaan douchen...
Een gewone dag bij een buitengewone familie.
BeantwoordenVerwijderen