de ondergang van de traditionele, op papier gedrukte litteratuur en de litteraire wereld; in principe betreur ik het niet: omdat ikzelf, persoonlyk, éigenlyk in die wereld helemaal ben teleurgesteld.
"die trying"; blyven proberen, terwyl je bezig bent met kapotgaan; dat kapotgaan geeft als een contrapunt aan dat proberen méér betekenis, dan als dat proberen op een ogenblik tot een resultaat zou leiden.
bovenstaande een zoveelste variatie op een van myn stokpaardjes: "niet act, maar potentie."
als werklieden op een dag een groot werk aanvatten, dan beginnen ze éérst met het werk dat de meeste herrie maakt. het betonsnyden, het zandstralen, het buizen-naar-beneden-laten-vallen. dit alles, zodoende, om halfzeven smorgens. na één uur zit die basis erop, en is alles wat volgt alleen nog maar nazorg; afstoffen, vastschroeven, boterhammen eten - en al dat soort van volstrekt geruisloze bezigheden.
het is alle jammer voor alle anderen in de straat, die om halfzeven smorgens nog lagen te slapen.
niet àlle vormen van herrie van werken zyn erg. in een van de huizen schuins-over klinkt soms ook het geluid van een elektrische zaag op hout. met wat goeie wil kan je daar, in zekere zin, iets "scandinavisch" in horen weêrklinken, in naïef romantische zin. alleen moet dus ook dàt niet te lang duren...
1 opmerking:
Vitalski- In de toekomst kan men kiezen of men via de technologie het eigen leven constant volledig herinnert of dat men meer zoals nu is.
Ik denk dan aan een film en het nut van die te herbekijken als men zich elke seconde herinnert.
Of aan een gesprek met vrienden als volgt: O ja, en wie was dat weer die jij daar toen ontmoet hebt?
De forgetters, the knowers and the inbetweeners.
Wie ik ben, beste bloglezers, gaat u na verloop van tijd hier kunnen lezen.
Een reactie posten