niet veel geslapen. dan wel mogen merken dat het nog maar tien uur smorgens was in plaats van elf uur. raar, waarom klingelden daarbuiten dan die kerkklokken zo erg? maar dat wilde zeggen dat ik er nog één uurtje by kon doen.
dan huiselyk gewirwar, luv een béétje helpen wanneer die mollie haar huiswerk maakt - en dan feitelyk zonder ontbyt de fiets op.
cool: daniel de leeuwentemmer en marc gaij waren al binnen, beneden in de toneelkelder, alles op orde aan het brengen... rustig aan, alles komt goed... "zal ik een broodje voor jullie gaan halen? of beter, zo gaan we ontbyten: ik haal frieten en currieworsten en bitterballen - maken jullie koffi."
dat lust ik graâg: koffi by de frieten (marc en daniel namen er wel cola by...)
aanvankelyk leek het alsof er niémand zou komen, maar ongemerkt vloeide het zaaltje toch helemaal vol - ook de jonger garde; thibeau, ysaura en lenige lennert...
ook met het salon op zondag ben ik werkelyk zéér gelukkig, die gehele spontaneïteit en die mogelykheid tot rustige, subtiele formuleringen... die goeie spirit; net zo spontaan alsof niet je werkt maar by familie op bezoek bent...
een soort schynbaar rokerige literaire nachtclub buiten tyd en ruimte - in het midden van de eenvoudige namiddag. écht er tussenuit...
het was er dus niet erg druk maar omdat de sfeer ZO goed zit, weet je dat het niet anders KAN dan zeer snel aangroeien nu...
om zes uur iederen buiten, dan toch wel nog tot halfacht voortknutselen om de boel helemààl aan de kant te krygen.
avond: weêr thuis, de beide kinderen en luv thuis; all well in morosa... (mollie rocco saskia; morosa...) ik zie myn kinderen niet minder vaak dan andere vaders. integendeel misschien zelfs wel...
toen ze sliepen: met de fiets naar crossroads, de verjaardag van phaedra. schitterende staminee, geniaal mooi podium, enorm byzondere mensen...
dan weêr naar huis en dan wéér, met de auto, naar de toneelkelder; daar het leeggoed nog gaan ophalen.
alles byeen is het inmiddels toch weêr twee uur snachts geworden.
subiet nog lezen in die sex pistols biographie, hopelyk...
meteen begint daar de nieuwe week - er loopt een en ander mis in myn leven en de stryd is kolossaal hard; blootsvoets over brandende kolen, aldoor - maarrrrr: verdomd om eerlyk te zyn wat ben ik gelukkig dat ik subiet niet vroeg op moet!... (dit zeg ik wel vaker, maar àltyd met schroom, omdat ik myn lezers, die normaal gezien veelal wél vroeg op moeten, het niet nog moeilyker wil maken...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu