still on the chain gang. en toch, tegelyk, best relaxed. vermoedelyk omdat de extreem vele dingen die ik allemaal tegelyk doe, wel stuc voor stuc ongelooflyk boeiend zyn om te doen. jihaa!...
gisteren ge-marathon-repeteerd op myn gloednieuwe climaat-monoloog. hoe gaat zoiets in zyn werk? je neemt één tekstje van exact 5 minuten, niet langer - en dat zeg je dan letterlyk exact veertig keer na mekaâr helemaal op. veertig keer na mekaâr, non-stop.
hoe kàn je zoiets doen? omdat dit dan geen corvee is - maar wel, exact tegengesteld daaraan, een roetsjbaan in avontuur. aldoor er immers wel iéts gebeurende, de taal zelf met jou aan de haal willende gaan; er komt dus, m.a.w., iets uit jouzelf tevoorschyn, dat toch helemaal niet van jouzelf is. ik weet zelf niet hoe ik byvoorbeeld hierop kom, op een ogenblik: "de jaren tachtig is later dan de jaren zeventig. in vergelyking met de jaren zeventig moeten by wyze van spreken de jaren tachtig nog beginnen." je bent, als je zoiets ineens loopt te zeggen (al ysberend) je eigen toeschouwer.
en héél soms lach je ook zelf best hard. je lacht dan niet "met jezelf", je lacht met wat er totaal automatisch ontstaat. zelfs als je niet wil evolueren, je evolueert.
doch vandaag was het die poe-lezing. die heb ik, vind ik zelf, zeer slim aangepakt; hier in eigen huis, gezeten aan myn eigen ryke bureau, té hard opgeëist wordende door andere dingen, vertrok ik vanmiddag reeds zeer vroég naar erpemere - ik ook wel moetende erkennen dat ik, alles byeen, zeker niet verwacht had dat, godlof, het verkeer zo vlotjes varen zou. om 17u was ik reeds daar? en zelfs had ik een deken meê - om, in de backstage, in de zetel daar, meteen by aankomst éérst een deftige powernap te doen.
daarna, na 20 minuten diepe slaap, kon ik die ruimte tot een studeerkamer ombouwen - om my daar dan, uiteindelyk, op myn lezing te richten, en wel net zolang totdat de technieker kwam zeggen dat hy klaar was. dus dàn kon ik ook nog eens, om te repeteren, on stage, met micro, met toneelspots, en taille réelle, die gehele lezing zelfs opvoeren. m.a.w., eens johan en jean paul arriveerden, dwz braeckman en van bendegem, en wat later ook het publiek, was ik totaal gerodeerd.
snachts weêr in antwerpengrad, zwemmend in koffi, ben ik de piano nog naar het salon gaan brengen, wolstraat 7. overdag straks, immers, heb ik de auto niet. buitendien is overdag de binnenstad in ryden, infernaal; snachts valt het beter meê (maar niet écht: omdat het wel een zaterdag is... de ergste hollanders ter wereld teisteren ons dan... echt...)
winteruur - we krygen een uurtje cadeau deze nacht...
Getuige te mogen zijn, via deze blog, van heel de 'making of' van jouw bestaan en jouw gedachtenstroom, is een voorrecht!
BeantwoordenVerwijderenDe voorstelling over Poe was heel boeiend, nog iets waar ik je dankbaar voor ben.
thank YOU, elke !
BeantwoordenVerwijderen