state of being, 16 december 2024

ik had al wel een paar rimbaud-biographieën achter de kiezen - maar, door de drukte van alledag, nog steeds niet de deze, nochtans ook weêr een kwarteeuw oud.
    ik had my het boek eigenlyk alleen maar uit beleefdheid aangeschaft, op bezoek by leon leonski, die, twee drie weken terug, wonderwel open gaf op zondag-avond, meteen na het "salon op zondag" (misschien met opzet? misschien dacht hy: wat, als ik myn winkel nu eens opendoe juist wanneer daar recht tegenover het salon dicht gaat? lykt vergezocht, maar effectief liep er wel degelyk een tiental salonvaarders tussen zyn rekken weg en weêr.)
    hoe een mens zo'n boek als hetdeze in mekaâr kan steken, daar kan ik met myn verstand niet by. over één onderwerp àlles weten, dat snap ik; maar terloops ook even, in zeven alinea's helemaal trefzeker aanduiden hoe london eruitzag in 1873? (de inleiding tot die alinea's: "voor fransen was engeland toen nog steeds wat ervan was gemaakt geworden door de gallische oorlogen van caesar eerst, en door de napoleontische propaganda vervolgens.
    wel nog méér dan vroeger zie ik inmiddels de doorslaggevende rol in van al die hectoliters aan absint in die kringen in die tyd. met drugs in je kop is het allemaal een pak eenvoudiger, om niet te zeggen nu eenmaal onvermydelyk...

    maar hoe harder je rimbaud bestudeert, hoe meer onbegrypelyk die wordt.

    hy was niet die anarchistische rondzwerver en moeder-moordenaar; met de kerst was hy altyd netjes terug in charleville - om daar te kunnen werken. met zyn eigen zoals altyd te geniale woorden (dwz: té geniaal, om begrypelykerwys uit een kinderbrein te kunnen ontspruiten): "ik die my een boven alle moraal verheven magiër of engel waande, ik sta weêr met beide benen op de grond, ik moet een taak zoeken en de rauwe realiteit omhelzen. boerenkinkel!"

    in parys gaat hy een tydlang iedere dag naar het louvre - om van daaruit echter onafgebroken door de ramen naar buiten, naar het straat te gaan staan kyken. de schilderyen verveelden hem. "geef my maar die heerlyk afschuwelyke, debiel beschilderde, verfomfaaide zeildoeken van kermisklanten." (in 1870...)

deze blog leert my dat het in 2008 was
dat ik in charleville was
by deze rivier, die de inspiratie vormde tot
le bateau ivre...