state of being, 1 juni 2025

schitterende boel - op het terras... voeten naar omhoog, één op links een taboeret, de andere op rechts een taboeret. je rug in een kussen, caramel-koffi by de hand... merkwaardig genoeg geen énkel rumoer, by geen énkele der achterburen - byna raar. alleen hierzo pitouche, die luid miauwend achter een vlinder aan rent...

    lezen, in boekjes... peter hook - tien op tien, echt héél goed...

    achter my in huis de kinderen horen lachen...

    op een moment denken dat het vyf uur in de namiddag is - maar dan toch zelfs mogen merken, dat het nog maar halfdrie is...
    waarom al dat rondrennen, dat nastreven - als myn feitelyke behoeften zo eenvoudig zyn; gewoon dit.

savonds laat wél reeds naar het salon geweest, dat toch ook. byzonderlyk om de drank te gaan koud zetten, en de piano maar wéér eens gaan afleveren.
    de horror van de wolstraat op zaterdagnacht, mensen... de imbeciliteit, het onnoembare lawaai, de riolen van drugs en alcohol... ik zit héél graâg in de muze op een terras - maar: hoe kunnen sommige stervelingen hier wonen? hoe overleven die dit? je treft daar, zeker in het weekend, ook steevast de zogenaamde bier-fiets aan; dat wil zeggen: één grote toog, rechthoekige toog, rond één kolossaal biervat - en: al die mensen die er aan zitten, zitten op een fietszadel - met trappers onder hun voeten. dus: zo "fietsen" die door het oud centrum, bier tappend, byna altyd zyn dat hollanders - de bierfiets...

rond het middaguur was ik evenééns, heel eventjes, buiten, met name naar het skatepark, park noord, begeleidende rocco james conan, myn beroemde zoon. in de hangar, waar wippen en ramps zyn voorzien. "hey, rocco - ik ga, denk ik, even stappen, in het park - ik ben, geloof ik, binnen één minuutje terug." na die éne minuut, inderdaad: "hey papa - all well?" zeer zeker - maar: ik was wel, in dat éne minuutje tyd, tegen een albanees die daar zat, aan die plonsvyver, gaan ruziemaken over zyn techno-muziek - die kwam uit zyn persoonlyke radiootje, maar overspoelde héél dit park!!! hy deed teken dat ie my niet begreep; "albania," zegt ie. ik pak myn gsm, om het te vertalen - hem latende lezen: "muzika juaj me zë të lartë është egoiste."

zo erg is het met my...
    maar het was niet voor myzelf, het was uit burgerzin, om het die kleine kinderen aan die fonteinen te besparen...

tien op tien. echt enorm mooi.
had ik op voorhand helemaal niet gedacht.