diane broeckhoven
by wie ik vandaag
een nievejaarscadeau mocht gaan halen...
dinsdag 31 januari 2012
uit de trommel van ludwig
NA DE OPERATIE
wanneer ik dit dicteer
met één kapotte voet
in een heet waterbadje
met daarin iso-betadine
en het genoegen van
gewond te mogen zyn,
moet ik zeggen:
als kind al
was ik, op de speelkoer,
ronduit jaloers
wanneer een jonge gravin of prinses
ons minachtend gedag zei
met een van haar twee armen
in volmaakt plaaster.
nu is het aan my de beurt.
nu
ben ik het
die dringend
dient te worden verzorgd!
liefst door vier mooie jongens
met geheel geen kleren aan
behalve sombere kousen
of
hier of daar een dunne handschoen.
ik moet
worden weggedragen op een brancard
naar een kamer met een open haard -
de groene kamer
niet!
de rode, ik wil vandaag
in de rode kamer!
... en laat de cellist weêr komen,
vanavond, subiet!
voor de rest:
laat iedereen die
weêr voor myn deur staat
een andere keer terugkomen, moeder.
als ik voldoende met rust zal worden gelaten
zullen
de juiste koorstaanvallen my weten
te bereiken.
een droom zonder kleur of vorm of taal
maar aan de hand van dewelke ik, dat weet je toch,
myn volk, myn walkuren,
op het rechte pad zal brengen.
net zolang
geniet ik het voorrecht -
als eindelyk -
van de onvolwassene.
van
de hulpbehoevende.
de
letterkundig verantwoorde zeurpost.
giet water by, maar dan warmer water
- ik kan niet meer...
maandag 30 januari 2012
WAT DEED IK VANDAAG
om acht uur smorgens kwamen luv en mollie, van by hun thuis, my, by my thuis, wakker maken... ik had een slapeloze nacht achter de rug, maar de horden fans in de straat, zodra ik buitenkwam, krikten my weêr op...
onderweg in de wagen eindelyk nu ook de laatste cd beluisterd van de zesdelige cd "zot van elsschot", een klein meesterwerkje, met zeer toffe bydragen van myn beste vrienden bart van loo en jowan petit.
van loo is een bevlogen cursorisch lezer en petit een doorbraden biograaf...
je zit op de duur echt by elsschot op schoot...
intussen werd het 15u: naar een huidspecialist in de fruithoflaan, naar hier doorgestuurd door de pedicure: voor een operatie...
een stuk van de nagel, inclusief de wortel, onder flinke verdoving weggesneden, simpelweg...
daarna strompelen naar de bancontact en nu ondertussen overleven op gepaneerde dafalgans...
hiertoe geïnspireerd door die lezing in utrecht de voorbye vrydag, daarjuist by my thuis aan het lange gedicht "het lied van capitein" voortgewerkt, kyk zelf maar: http://capitein-cyclus.blogspot.com/ .
all art is quite useless.
daarna een uurtje aan "de gelaarsde kat" gewerkt, dat voor aanstaande vrydag, voor een optreden in geel, een halfuur moet worden ingekort...
zondag 29 januari 2012
zaterdag 28 januari 2012
vrijdag 27 januari 2012
state of being - 27 januari 2012
het waren toch eventjes, toch enigszins, moeilyke dagen - in die zin, dat het geleek alsof we een stuk rots naar omhoog moesten zien te douwen, dewelke evenwel iedere keer weêr, eens boven, vanzelverwys naar beneden terugrolde, holderdebolder. je ging naar de pedicure, twee dagen lang was je genezen ook, doch de derde dag kon je wéér niet meer lopen van de pyn aan je dikke teen. je ging naar de droogkuis met jouw witte gordynen (wat, alles by mekander, zo bleek nadien, mooi 140 euro kostte) en je hing, weêr thuisgekomen, die zware gordynen met genoeg moeite weêr allemaal op, aan de haakjes, waarvan er hier en daar een scheurde: doch toen bleken die gordynen nog stééds zo vuil of vuiler nog zelfs dan voordien - gaan klagen heeft echter geen zin, want geld teruggeven, doet toch nooit iemand - is sinds christus zelf nooit mer gebeurd. je ging, zoals nu al twee jaar lang, naar goeie traditie dus, naar de tandarts, maar daar moest je onverricht terzake weêr weg, doordat je je tanden, zei de tandarts, niet fatsoenlyk gepoetst had -"dat gaat hier bloeien en dan zien ik niet wat ik doen." er kwam een dakwerker uit de kempen je lekke dak repareren, voor 400 euro; doch twee dagen daarop had je opniéf een natte keukenvloer, ditmaal door een lekkage in de waterleidingen intern. et cetera en zovoort. maar nu, bloggers, is dat allemaal voorby - een soms gelds waar je byna een halfjaar lang achter hebt moeten hengelen, is plotselingklaps toch gestort - wat dat betreft wel een teleurstelling, overigens: voor myn verjaardag heeft niémand van jullie my ook maar één halve eurocent via myn bankrekening doen geworden - alleen maar 2000 sms'jes, de hele dag door -"gelukkige verjaardag," en dan moet ik de hele tyd door "thanks" terugsturen, vanuit holland dan nog, dus die "vriendschap" van jullie, die Kost my geld, gesnopen?? morgen evenwel lekker optreden met "overleef je partner" en zondag dubbel-en-dik verlof en vakantie, - en maandag staken. de wereld ligt aan onze voeten, zand over alles!
work
in de namiddag had ik een lezing in sito5,
een zeer levendige school met vele duizenden leerlingen en 115 leerkrachten...
agenda
vandaag, zaterdag 28 janvier,
vitalski + veerle malschaert
"OVERLEEF JE PARTNER"
live in cc de schelde, zandvliet
studio vitalski at work
tussendoor met gianmaria gaschetto een nieve pagina lassonade geprepareerd...
nog stééds met weêrwolf in vrye val!
prince-ology
R.I.P.
gestorven op de dag van myn verjaardag, 26 januari: clare fischer, de man naar wie prince altyd belde als hy een orkest nodig had; zyn beste platen (oa integraal parade) zyn zonder de violen van clare fischer onbestaanbaar. prince stuurde tracks naar hem, zodat hy er dan vioolpartyen kon byverzinnen (george martin-gewys), maar andersom stuurde fischer ook tracks naar prince, zodat prince daarmeê aan de slag kon. hun tezamenwerking duurde dertig jaar lang intens voort - en toch zyn de twee mekaâr nooit één keer in levenden lyve tegengekomen.
p.s.: toch is 26 januari niet alleen maar slechte dag voor prince-fans, want die dag, myn verjaardag, werd ook wendy melvoin geboren, die schreef de gitaarsolo voor when doves cry....
R.I.P. clare fischer
soundtrack "under the cherry moon:" prince en zyn piano + clare fischer en zyn orkest
wat deed ik donderdag
door het hondenweêr naar utrecht, om daar ondermeer myn 20-minuten voortdurende lange gedicht "het lied van capitein" plechtig voor te dragen in de kapel van "het centraal museum"...
woensdag 25 januari 2012
state of being - 25 januari 2012
met myn verjaardag zit ik dus in utrecht, gelukkig, en wel om daar mooi vyftig minuten poëzie naar voren te brengen. dit voorbereidende, heb ik my daarjuist goed geamuseerd. sommige gedichten voor altyd weggegooid, ander zeer oud materiaal toch nog iétsje herschreven... ik zal wel écht erg weinig talent hebben, want zelfs na jarenlang herwerken is het dikwyls Nog niet af.. maar ja, fuck it...
een ouwe vriend van my is naar hier onderweg, hy is niet heel erg gelukkig, vandaar... en hy is te voet, want hy heeft al wat op... wat zal dit bezoek hem baten, niet veel - maar goed, waar hy nu zit, wordt hy ook gek, geloof ik... en dat op zo'n regenachtige nacht...
door de traagheid van myn schuldenaren zit ik in de rode cyfers momenteel... dat heb ik zojuist gecheckt... als iedereen netjes zou betalen wat my toekwam, was het heel anders. financiën leren ons het best het verschil tussen praktyk en theorie. verdomme... zelf ben ik anders altyd ultrakatholiek met rekeningen, ik kan het niet uitstaan om schulden te hébben. maar de ene kan er niet aan doen, want de andere wacht evenééns op nog anderen, en zo kabbelt dat hele systeem (kabbelen: hier niet in de betekenis van schommelen, zoals in water dat schommelt, doch kabbelen in de betekenis van brak-worden...) ik schryf dit hier nu maar neêr, lezers, niet om by jullie te zeuren, doch om jullie te troosten; "je bent niet de enige." integendeel: alle auto's en huizen en alle pronk en praal die je overal ziet - is allemaal van mevrouw leemans. we leven geleend. dat is de sign of the times.
tussendoor lezen in "zomer te termuren". de lectuur van "pieter daens" van louis paul boon was op het shockerende af teleurstellend - voornamelyk, by naêr inzien, wegens het totale gebrek aan humor, gek genoeg, hoe kan dit?; één lange dreun, wel "belangryke materie" en "krachtige woordenschat", maar daarmêe is het gezegd - maar daarom juist naar dat tweede deel van de kapellekensbaan gegrepen, hetwelk uw dienaar nog nooit gelezen had - en, gelukkig: wereldklasse, effectief; een taal die permanent tienduizend kanten tegelyk uitsputtert, fenomenaal, - dit lezen, is eigenlyk hetzelfde als met een transformator ongafgebroken op hoogspanning zitten rillen, roepen en juichen en je op de borst slaan. sterker dan thomas mann, marcel proust, james joyce en douwes dekker. en dat van onze contreien???
- daar wordt op de deur geklopt. sumbiet nog rap die bunnies posten en gedaan...
(nu is het een paar uur later, en heb ik de dt-fouten er denkelyk uitgehaald, en kan ik halfdronken zeggen dat we nog naar de kroon zyn afgezakt...)
maandag 23 januari 2012
dinsdagbunnie
veerle malschaert
(c) nana ramall
een kleine blog aangemaakt,
betreffende de toneelreeks "overleef je partner"
bibliografie
heb ineens ook een (wel knullig) overzicht opgesteld van al myn tot dusver verschenen boeken;
vrye poëzie
PREDATOR
een verticaal lang uitgerokken gedicht, rond halfdrie snachts, met hier een vinylplaat van johan jespers op de achtergrond...
- en alweêr een paar blikjes jupiler...
PREDATOR
niettegenstaande ik in verrukking geraakte
by predator 2,
by predator 3
en by predator 4,
en ook by alien versus predator,
1, 2 én 3,
en niettegenstaande ik zelfs de tyd nam
om ook die afgryselyke prent genaamd
alien versus zombies uit te zitten,
die donkere middag in november
zonder hulp,
had ik het toch altyd geweigerd
om ook predator 1 te bekyken,
nochtans de oorsprong van de hele mythe.
niettegenstaande ik schopenhauer lees,
zelfs al sloeg die ooit
eigenhandig
zyn hospita halflam
met een biljartkeu
en ik een altaar heb voor thomas mann,
zelfs al noemde die, in 1914,
de plotseling uitgebarsten wereldoorlog
een voor duitsland wellicht
nobel kantelmoment
(iets waar hy later nog serieus op zou moeten terugkomen,
niet zonder zyn oudere broêr heinrich mann intussen
een ronduite darmontsteking te hebben bezorgd),
kon ik toch, vond ik,
aan predator 1, met schwarzenegger,
geen kans willen geven -
inderdaad:
uit politieke overweging.
pas nu, kort voor myn
41e verjaardag, moet ik zeggen:
niettegenstaande arnold schwarzenegger
een fascist is, letterlyk,
toch is zyn predator
de meest terzake doende.
een kruising tussen, zonder omhaal,
sylvester stallone en thomas van aquino.
alleen by predator 1
word je helemààl weêr
dat tienjarige
jongetje in de duinen
met
een wortel voor een schietgeweer,
duikend
en koprollend de heuvels af!
geen gezever zoals in x-men of wolverine,
maar actie à la karl may;
achter beerse
lag amerika,
de bossen
rond janssens pharmaceutica
waren het wilde westen,
jouw broêrs
de daltons;
in de grond zelfs low-budget
maar effenaf steengoed,
steengoed acteerwerk,
en dialogen als:
-you are bleeding...
-i have no time to bleed...
ik ben altyd heel eerlyk in myn oordeel.
zondag 22 januari 2012
srg van de week
by het opruimen kwam deze flyer uit 2008 weêr boven water, getekend door myn broêr serge baeken...
state of being - 22 januari 2012
waarin vitalski, voor zichzelf, een voorzichtige schets opstelt betreffende zyn huidige staat van zyn; een byna geruisloze, maar juist daarom toch vreemdsoortige tevredenheid...
ik brei hier deze woorden zeer langzaam aan mekaâr, doordat ik weinig verhaal heb op het ogenblik. ik doe moeite om dit volgende tot my te laten doordringen: domweg het inzicht dat ik vier dagen vakantie voor de boeg heb. of is, zoals morgen, een dag lang babysitten op myn eigen dochter géén vakantie? of is, zoals overmorgen, vergaderen in de namiddag in mechelen, écht werken? doet het neêrschryven van een column of het vooruitzicht op een optreden afbreuk aan een vakantie? feitelyk een regelrecht obsessief thema op deze blog, wel tot myn schande: dat ik veel meer zorgeloos door het leven zou moeten kunnen - zeker ikke, die alles altoos op een dienblad kreeg...
het is halftien savonds en op de achtergrond klinkt haïtiaanse muziek, alweêr uit de platencollectie die jo jespers vorig jaar by me thuis heeft achterliet, doordat hyzelf dakloos werd. dan weêr zit ik aan de lage, houten tafel naby de boekenkast, dan weêr aan de hoge, smalle toog in de geel verlichte keuken. zojuist een blikje jupiler opengetrokken - fris als de natuur, niét uit de koelkast, die ik heb uitgezet, gezien ik by luv eet en drink en die koelkast hier dus voor niks hoeft te staan piepen, doch wel koel gediend wegens opgeslagen in myn achtertuin. op een glazen ronde tafel in de tuin, binnen handbereik als je in de veranda toeft, weet zich het rudimentaire proviand: enige blikjes zwanworstjes, gehaktballen in tomatensaus - en vooral dus die blikjes jupiler.
ik word er eigenlyk geen éénenveertig, maar veertien. ik zou al uitzonderlyk hard moeten nadenken als ik zou moeten te weten komen waaraan het my eventueel zou mankeren... zélfs is het nog vroeg in de dag, ik kan nog steeds alle kanten uit...