ludwig vermoeid

opnieuw komt tot my de slaap -
en toch blyf ik wakker.
enkel is het jullie gelaat dat vlakker
wordt als ik het aangaap.

opnieuw gepasseerd de kaap
ben ik, slaapwandelend langs een akker
van maneschyn - die zoveel zwakker
is nu ik die opraap.

en toch niet slecht...
ik sta nog overeind
voor het gevecht,

slechts omheind
door grenzen verlegd
aan het voeteneind...