de grootste kunst bestaat eruit om te leven met nul procent verwachtingen, vooral juist als je het gevoel hebt dat je in de shit zit. om dan toch te durven te begrypen: zo is het - en het verandert niét. dit is het - en niet anders. zo is myn karma al twintig jaar - en: na al die jaren gaat dat zeker niet ineens nog gaan veranderen.
vervolgens bestaat niet de kunst, dan wel de hobbie eruit, om te stoppen met te denken vanuit jezelf. waarom vind je het erg om een halve middag lang, zonder eten, vast te zitten in een lift - terwyl het je geen zak kan schelen als iemand anders in jouw straat, de buurman schuins over, in een lift vastzit? waarom aan jezelf in principe meer belang hechten dan aan een ander? o, o, altyd maar die "eigen ervaring"...
jullie merken het, dear bloggers: ik ben er weêr klaar voor, een gezellige klamme herfst, een boek op schoot, een blikje bier op de richel...
2 opmerkingen:
Ik kan van harte Krishnamurti aanbevelen....,Anton
haha, daar heb ik vooral dat tweede stukje vandaan, inderdaad; het afstand nemen van jezelf als centrum... ... good reader you!
Een reactie posten