NORMAAL GEZIEN WAS IK
normaal gezien was ik
erg lang geleden al
doodgevallen.
byvoorbeeld die dag
op het dek
van dat schip op de vaart,
die zondag
na pasen...
maar daarover
gaat dit zelfs niet.
het teveel
aan slechte karakters onderweg
en al die laffe streken,
dat onophoudelyke, laffe bedrog,
en ook wel die pure
tegenslag, opnieuw en opnieuw;
dàt is wat een normaal mens
normaal gezien
lang geleden al
zou moeten hebben gesmoord, volledig.
en toch,
beste lezers en lezeressen...
myn jeugdige ziel
ligt
dood, dood en begraven
mylen diep onder de bodem
zonder vriendschap,
voedsel of verlichting,
maar het taaie, pezige restant dat ik ben
zit hierboven
alsnog
op een houten stoeltje
zwygzaam
te drogen
in het genadige licht van een nieuwe zon.
7 opmerkingen:
Schitterend!
Prachtig mooi.
(Echt perfect zou ik dit meesterwerkje vinden zonder de zinsnede 'beste lezers en lezeressen...'...)
Bij herlezing wordt het gedicht steeds en steeds mooier. Nog één keer lezen en ik wil het integraal in mijn rouwadvertentie. Ik zin nog op een betere gelegenheid.
je hebt gelyk, esther
Maar eerst had ik nog geschreven dat ik het heel, heel mooi vind. En steeds, steeds weer mooier bij herlezing.
Een reactie posten