serie-bespreking

house of cards

meta-vitalski-blogger jimbar heeft gelyk wanneer hy, zoals gisteren, op deze blog, komt te stellen dat "house of cards" een compleet overschatte hoop rommel is. zelfs in die mate, dat ikzelf er alleen maar de eerste vier-en-een-halve minuut van heb kunnen aanzien - één lange, geforceerd dynamische "travel", was dat, waar ik meteen met overtuiging het schyt van kreeg. dit ietwat harde oordeel, dat het misschien is, werd bevestigd toen iets later, op "van gils en gasten", uitgerekend liesbeth homans haar verknochtheid aan de serie kwam verkondigen (daarna volgde met haar het verplichte nummertje over hoe "hard de stiel van een politicus soms kan zyn" - en slag in het gezicht van iedere andere hard werkende mens.)

    jimbar voegde daar nog aan toe, dit volgende: omdat jean blaute, zo schreef hy, omdat jean blaute "house of cards" zo goed vindt, heeft die man er voor my nu voorgoed gelegen." - laat ons, in die trant, de hierzo genoteerde paradox gedenken, jimbar: jean blaute is een enorm sympathieke, clevere, getalenteerde mens, die in zyn enige, dooie eentje integraal de belgische popgeschiedenis heeft uitgeschreven en afgeprint, met name door stééds op hét juiste moment dé juiste artiest op dé àllermeest juiste manier te producen; geen wonder dat zelfs henny vrienten en herman brood by hem aanklopten, voor het briljante "als je wint" - maar, en dààr zit 'm aldus het paradoxale, net zo lief is jan blaute dus de veroorzaker van "de kreuners", "the radio's", "clouseau" en "k's choice" - m.a.w. hy is er de schuld van, dat het zo deprimerend is om in vlaanderen te wonen.