dinsdag 31 januari 2017
waar was je te maandag
daarna ging ik even langs by m'n pa, voor een spelletje schaak. in principe ben ik gewonnen, maar in de grond was het een remise...
state of being, 31 januari 2017
in zes harde feiten;
1. charles jarvis heeft me vannacht al zes keer willen bellen. ik kan er vandaag niet aan.
2. savonds spinazie gegeten. een brood gekocht, maar daar niet van mogen eten, wegens moeten bewaren voor de kinderen morgen. wel vaker durf ik iets niet uit de brood- of koelkast te nemen, uitschrik de kinderen te zullen ontrieven.
3. bezig met het voorbereiden van de voorstelling getiteld "pinguïns kunnen toch wél vliegen," gebaseerd op al die "nutteloze feiten" verspreid over deze blog (zoals "krokodillen kunnen hun tong niet uitsteken," of "mensen kunnen hun eigen elleboog niet likken...")
4. m'n valling is eindelyk voorby. nu alleen weêr veel eelt aan myn voeten, vooral de hielen. héél raar: als ik een groenten- en fruitdieet doe, is dat eelt na een kleine week volstrekt verdwenen...
5. helaas drink ik de laatste tyd weêr dagelyks een groot blik cola.
6. in de vooravond vandaag voor de eerste keer met m'n rolschaatsen de straat opgegaan, wel bang om te zullen worden uitgelachen. ik kan niet remmen en strunkel aldoor. toch kwam er meteen iemand naar me toe met de vraag of ik me niet wenste te vervoegen by z'n hockey-club.
afterLink
doordat die pleister die zo loshangt onder m'n kin, myzelf mateloos ergert, zyn we nu bezig deze clip helemaal opnief te maken...
maandag 30 januari 2017
agenda deze week
te woensdag: gaan eten met frank albers en claude blondeelten donderdag: met jirka naar een voorstelling van nele goossens
te zondag: mini-sherlock-holmes-lezing in café "het gesproken dagblad", wetteren
onderschat / overschat
overschat: de lichtwaarde van l.e.d.-lampen
naar waarde geschat: brochures als een verkoopmiddel
een biografeem
in 1912 gebeurde dit hier met theodore rosefelt (1858-1919); hy stond op het punt om een campagne-speech van een anderhalf uur af te steken, doch er werd op hem geschoten; de kogel vloog in zyn borst, maar werd enigszins tegengehouden door het lyvige manuscript van zyn speech, datwelke in zyn vest zat. dit waren rosefelt zyn woorden:"dames en heren, ik ga heel stilletjes zyn. ik weet niet of jullie het beseffen - maar er is op my geschoten. ik had een lange speech voorbereid - maar by nader inzien ga ik het kort houden vandaag..."
state of being, 29 januari 2017
opgestaan rond halfeen smiddags. met de kinderen in de buurt, toch zeer veel kunnen lezen, onderuit in de slappe driezit, m'n achterhoofd op een handdoek aangezien myn haar nog niet was gewassen, en dus nog volhing met grijze verf (daags tevoren een uitstekende "victor glorieux" gespeeld.) met spyt ook de zwart- en bordeaux-kleurige nagellak van myn vingers verwyderd. met spyt, want als ik niet opzag tegen de confrontatie iedere dag, dan zou ik myn vingersnagels altyd lakken. (tony hond lakt zyn nagels ook. die durft het wél...)
tegenover luv was ik minder nors dan eêrgisteren. eêrgisteren kon ik voor haar verhalen myn lectuur niet onderbreken - zodat ze eigenlyk de hele dag lang niks aan my had. luv zit aldoor op facebook (alsook aan de standaard, de krant), wat wil zeggen dat je quasi onafgebroken mededelingen langskrygt zoals:"helmut lotti en jelle vanriet zyn uit elkaâr," of ook:"gwendoline rutten is een geit," of ook:"daar of daar is er een kind van zoveel jaar verdronken in een zwembad." maar vandaag wél vond ik het fyn om zo, by iedere opmerking, een zinnig weêrwoord op te dissen!!
rond zes uur in de namiddag kreeg de arme mollie een zondagsdepressie op bezoek; haar weekend had, vond ze, niet voldoende spektakel gekend (haar vriendin helena zou er morgen meê uitpakken dat ze naar zee was geweest.) dit zei ze wenend in de badkamer, in een ligbad met te weinig, lauw, doorzichtig water (het warme water was op.) daardoor ben ik een rotzak: doordat ik er niet voor ben teruggedeinsd om mensen op een wereld te zetten waar iédere zondagmiddag in een maandagochtend uitmondt.
straks, diep in de nacht, ga ik voortzien naar de fantastische film "bone tomahawk"...
reklaâm
gesigneerd en goedgekeurd
-enkel live te bestellen via vitalski3@gmail.com
zondag 29 januari 2017
prent vd week
die vogel is niet afgekeken van een tekening, maar is waarnemings-getekend van een speelgoedje...
waar was je te zaterdag
de glorieux-dagen zyn heftige dingen. om elf uur in de voormiddag begint luv my te schminken; en dan is het urenlang inpakken, uitpakken, opstellen, soundchecken, beamer-checken, check-repeteren, omkleêren, eventjes vlug eten, intens optreden (gigs van byna twee uurs), napraten, afbreken, inpakken, uitpakken, ontschminken - om twee uur snachts alles klaar.
was een super-gig, voor een bomvolle zaal, gigantisch goeie sfeer,- zalig!
zaterdag 28 januari 2017
agenda
lut (links) is té zwanger om op te dagen, maar zy alleen wordt vervangen door geet vanbever én martinus wolf én parlé texas...
waar was je te vrydag
poëem
dit gedicht werd hier anderhalf jaar eêr al eens gepubliceerd. maar vandaag kwam ik het nog 'ns tegen, en ik herinnerde my er niks meer van. dus ik dacht: als ik dit zelfs vergeten ben, dan zullen myn lezers er vast ook niks meer van weten
WE WAREN TE VOET
we waren te voet
in nieuwpoort aangekomen.
in plaats van meteen
iets
te gaan drinken op de dyk,
wilden erik en zyn broêr vivaldi
ten eerste
een kykje gaan nemen
op de pier.
wat ik
een zeer slecht idee vond,
- het
waaide te erg, dat alleen al..
aan het uiteinde van die
onherbergzame pier
zagen we
een afschuwelyk wezen liggen;
het gezicht tegen de vloer,
de armen onder het wier,
bloed overal...
een kleine walvis?
een man in een zelfgemaakt
duikerspak?
-neen, zei vivaldi,
dat is een totale zeemeermin, jongens...
de beiden broêrs
namen
het wezen
in hun armen
en
begonnen het weg te slepen
tot aan de dyk.
-kyk, mama!
-da's reclaâm of zo, zei die mama.
we droegen het ding naar binnen
in de "wagram".
bestelden daar iets en
bestelden ook voor die "zeemeermin"
een warme chocolademelk.
nog voor die arriveerde,
viel het creatuur neêr
tegen de vloer.
reeds
vanaf die allereerste seconde,
nog op die pier,
toen
myn ogen
de haren kruisten,
sprak ik hardop tot myzelf:
-niet
emotioneel worden,
victor -
niét meer,
nooit meer!
ze viel
door niemand
der
aanwezigen
nog
te
reanimeren.
wat later kwam er de ziekenwagen.
-wie heeft haar gevonden?
-wy hier!
-waar dan!
-op de pier ginder,
op het uiteinde van die pier daar...
-sukkels -
wat verbeelden jullie je wel!?
-wat moesten we dàn doen?
-die laten liggen natuurlyk!
achterlyke klunzen!
ze droegen haar weg
in een brancard.
de anderen
keken ons aan
alsof we tuig waren.
we
dronken onze palm nog op
en haastten ons
naar het treinstation.
zelf ben ik sindsdien in ieder geval
nooit meer in nieuwpoort teruggeweest.
vrijdag 27 januari 2017
vrydagbunnie
(maar ja, de kans was nu aanzienlyker, vermits ik dit jaar drié keer verjaar.) (want hoe ouder je wordt, hoe vlugger de tyd gaat.)
onderschat / overschat
overschat: ron sexsmith
naar waarde geschat: het nationaal tinnen figuren-museum in ommen, nederland
drie biografemen
1. de grootvader van cult-auteur chuck palahniuk (zie: photo) schoot zyn vrouw dood - namelyk tydens een ruzie over de prys van een naaimachine.
2. in zyn jonge jaren werkte diezelfde palahniuk in een garage; daar schreef hy gehele fragmenten van zyn debuut-roman by mekaâr, algeheel stiekem, namelyk terwyl hy, zogezegd arbeidende, op zyn rug onder de chassis lag.
3. zyn vader werd vermoord door de jaloerse ex van zyn vriendin (een gevaar dat myzelf, don vitalski, ook steeds bedreigde toen ik nog op vryersvoeten was,- overigens één van de goeie redenen om dat soort leven af te bouwen.)
4. palahniuk kan zo goed voorlezen uit eigen werk, dat er tydens zo'n lezing altyd wel ergens in het publiek iemand flauwvalt (dit geloofde ik eerst niet, maar er bestaan diverse filmpjes van die het bewyzen.)
drie feiten
1. de eerste maaltyd op de maan was een geroosterde kalkoen-schotel.
2. doorgaans vermyd ik de trivia die met getallen te maken hebben, doch dit volgende cyfer is onverbiddelyk: een mens laat gemiddeld veertien winden per dag.
3. dit hierzo als "drie feiten" aangekondigde item, behelst feitelyk, als je het natelt, maar twéé feiten.
state of being, 27 januari 2017
haarverf gaan halen by carolien wardenier, op het zuid. namelyk de cuylitsstraat, waar ik ooit zelf nog heb gewoond. vreemde herinneringen, ik was toen nog een student...
stapvoets verkeer, maar dat deerde niet. was zelfs een goeie gelegenheid om achter het stuur myn toneel-teksten nog 'ns yverig op te zeggen (victor glorieux; tussen ieder glorieux-optreden in, zit er telkens precies een maand pauze; zodat die materie telkens opnief helemaal moet worden opgefrist; maar ook dat is juist goed, want zo blyft 'ie groeien...) bovenal was het aangenaam ryden vanwege de heldere vrieskou; winters, doch windstil, en weêr dat mooie antwerpse blauw... vanaf morgen terug minder koud, dwz wellicht weêr van die onophoudelyke druilregen,- bareuh...
tussendoor gekeken naar "the revenant". een woord, "revenant", dat familiair aandoet - doch: hoe zou je het vertalen? de "terugkerende", in de zin van: een soort van geest, terugkerend uit het dodenryk... dus alweêr een klassieke "revenge-tragedy", zo oud als minstens seneca (min 4 voor christus - plus 64 na christus...)(ongelooflyk toch he? dat de mensen toen al verhalen schreven die in niks verschillen van de verhalen van vandaag...)
voor m'n verjaardag is rond twee uur snachts myn broêr serge komen schaken. ik kan nooit meer verliezen, hoe dat komt weet niemand. misschien werd 'ie wel afgeleid door de konynen, die levendiger in de rondte sprongen dan ooit, bedryvig in kartonnen dozen knabbelend buitendien.
ik kryg myn jobs wel voor mekaâr - toch knaagt aan my het katholieke gevoelen dat ik een luierik ben, dat ik veel méér zou moeten doen. en dat is natuurlyk ook wel zo...
donderdag 26 januari 2017
onderschat/overschat
overschat: het nut van duiven.
naar waarde geschat: de impact van nationale stakingen op onze bedryven.
state of being, 26 januari 2017
gisteren pas om vyf uur snachts gaan slapen. dus vandaag pas om twaalf uur smiddags weêr opgestaan. zynde nog nét op tyd om de thuiskomst van de kleine tegenvoeters voor te zyn.
temidden van hun relatieve drukte wel nog tamelyk veel kunnen lezen. ook wel meê moeten tekenen, onderwyl evenwel onze viltstiften byna allemaal kapot zyn. mollie bloom is de gehele tyd aan het palaveren over "atlantika", een land waar ze naartoe wil reizen. als ik haar zeg dat er in dat atlantika van haar, in waarheid een soort van aardvarkens overleven die jou wel aanvallen, maar dan altyd alleen maar je voeten opeten, omdat ze alleen maar die voeten heel erg lekker vinden, zegt mollie na enig nadenken:"papa, dat wil ik wel geloven - maar: ik kàn het niet geloven."
rond een uur of halfvyf te voet door de koude vrieslucht naar de bakker, voor bruin brood.
rond halfzes belde luv naar de tibetaanse traiteur. al die dingen die je tegenwoordig aan huis kan bestellen, kosten onderhand goedkoper dan wanneer je ze zelf, naar je goeie voornemens, eigenhandig gaat lopen uitbakken en afkoken; want: als je zelf gaat uitbakken en afkoken, moet je er ook de kosten van het water byrekenen, dat je nadien gaat nodig hebben om de vaat te doen.
savonds repetitie met "de jammerklacht" in ghost-town, de studio van geert vanbever te hemiksem. om de hoogzwangere lut van nooten te vervangen, die nog drie weken te gaan heeft, stapt de heel andere muzikant martinus wolf nu meê in de ring...
tot dusver zat ik netjes binnen m'n financiële rooster - maar: dan zou de maand vandààg hebben moeten eindigen, op m'n verjaardag (ben verdomme 46 geworden...) de staart van januari is ongemeen lang - jesus: nu nog eens zes dagen te gaan - met érg veel kosten, met name investeringen in de showbiz... byvoorbeeld, lezers: victor glorieux moet grys haar hebben; myn visagiste heeft my dan maar meteen, waarom ook niet, tién nieve verfbussen besteld; immers: per gig verbruik ik er twee en een half. voorts: een photo voor de nieve affiches - de photograaf werkte tot dusver gratis, maar zit nu zelf in zo'n erg financieel dal, dat ik hem om ethische redenen toch wel moét betalen. voorts: van dat optreden zaterdag, heb ik een video-opname nodig - et cetera. dit stop niet. maar ja - ik ben nu eenmaal een circusdirecteur... uiteraard ben ik alles by mekaâr wel degelyk in myn element...
dinsdag 24 januari 2017
linkie
https://www.mixcloud.com/Dwalmacat/dwalmacat-645-prince-special-door-vitalski/
onderschat / overschat
onderschat: belgische dwangarbeid tydens WOI.
naar waarde geschat: de impact van reuma.
biografemen
1. toen robert louis stevenson (1850-1894) het boek "doctor jekyll en mister hyde" neêrschreef, zat die man wel volstrekt onder de cocaïne, wisten jullie dat? zyn echtgenote las het manuscript met plezier, waarna ze hem evenwel wist mede te delen, dit volgende: een potentieel meesterwerk - doch: je zou het integraal optenief moeten schryven... stevenson volgde die raad op - niet zonder, vooreerst, het oorspronkelyke manuscript aan de vlammen prys te geven...
2. hoewel dit heden ten dage hard betwist wordt, waren zyn tydgenoten er alvast van overtuigd, lezers, dat george III (1738-1820), koning van groot-brittanië en van ierland, compleet krankzinnig was - alleszins kleurde zyn urine wynrood, en kreeg hy bovendien soms praataanvallen van zes, zeven uurs (zyn record was, op het eind van zyn leven, twee dagen en tien uurs, non-stop.) de artsen wisten er niks beters op dan hem iedere dag een paar uur lang vast te binden op zyn eigen stoel, in windsor...
3. terugkomend uit west-europa, vaardigde de verlichte tsaar peter de grote (1672-1725) een wet uit waarvolgens alle russische mannen met een baard, een extra belasting dienden te betalen, een "baard-belasting".
4. de avontuurlyke richard francis burton (1821-1890) (zie photo hierboven), die, terloops, als eerste "duizend en één nacht" vertaalde, én ook de integrale kamasutra, kreeg tydens een reis door west-afrika op een ogenblik een jagersspeer dwars door zyn gezicht, namelyk dwars door de linkerkaak én de rechter. de wonde daarvan zie je nog goed op dit mooie portret...
agenda deze week
te zaterdag: victor glorieux en de nieve jammerklacht, live in cc sint-gillis-waas
state of being, 24 januari 2017
toch heb ik ergens wel aanleg tot authentieke waanzin... erg soms schyn ik er gedurende één fractie van een dan wel langdurige seconde niet in te slagen, myn eigen hersenen te besturen - een zeer angstaanjagend iets, cfr op een ladder staan die omvalt, zodat je alleen nog kan uitroepen:"kome wat komt," onderwyl toch biddend om niet het érgste parcours te zullen moeten afleggen...
voorts is er niet veel gebeurd vandaag...
