de verteller haalt herinneringen op aan zyn jaren in een communistisch jeugdkamp. na een bepaald sadistisch betoog van een zekere communisten-leider, die vertelt over hoe een bepaald kind wordt gefolterd door "kapitalisten", krygen de kinderen vryaf.
"Na de maaltijd had ik de hele zondagnamiddag voor mijzelf, en kreeg ik ruimschoots de tijd om alleen over het lot van de naakte, aan zijn samengebonden voeten boven een vuur opgehangen arbeidersjongen verder na te denken."
drie hoofdstukken verderop wordt deze zondagnamiddag nog iets yziger getekend:"De wind was iets toegenomen, en het was koeler geworden. Ik begon het koud te krijgen, en ik vroeg mij af wat ik de rest van de namiddag moest gaan doen."
een atmosfeer die we wel reeds kennen sinds reves jeugdwerk "werther nieland"...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu