tegenover het eerste zeemansverhaal, dit in "de taal der liefde", is het zonet bekeken zeemansverhaal, uit "een circusjongen", ontologisch een stap voorwaarts: de auteur komt los van de uitdrukkelyke parodie, en betracht zich de zeemansromantiek meer eigen te maken, met name door die in te bedden in zyn eigenste autobiografie. de derde en laatste uitgebreide maritieme passage van reve, treffen we opnief exact drie jaar later aan, als werd ook dit oeuvre zelf zeer behendig gedirigeerd, en wel in "oud en eenzaam" uit 1978.
niet toevallig worden in dit verhaal de beide versies naast mekaâr geplaatst: eerst bekykt de auteur het zeevaart-verhaal zoals dat er ideaal uitziet, in litteratuur - en meteen daarna bleeft hy zélf een zeevaart-verhaal (we mogen al wel voorspellen dat het ideale, litteraire verhaal goddelyk mooi is, onderwyl het waarachtige verhaal, dat hy zélf meêmaakt, er een is van nutteloze doem, leêgte, angst en algehele verlatenheid...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu