reve maritiem XII/XX

het eindigt dan ook in een zeemansgraf;

"Toen kwam zijn dood. Op een namiddag in de herfst (…) trof ik (…) de huiskamer aan, waar mogelijk reeds enige uren tevoren het bericht moest zijn binnengekomen van zijn dood, althans van zijn vermissing in volle zee, wat toch hetzelfde was. Door de kamer (…) ging een gemompel (…) als een trage golfslag tussen de muren heen en weder." (p99)

noteer overigens de zeer slimme beeldspraak waarvolgens het gemompel tussen de muren heen en weêr gaat: als een golfslag...