dolsmurf 3

DE FRAGMENTEN VAN

HET SLANGENMENS

feuilleton in 14 afleveringen

door don vitalski

3.

onverwyld begaf de menselyke neusvogel zich dan maar, een paar meters verderop, naar een àndere taverne, een kleinere stulp, met een veel lager plafond en ook met een veel minder leuke reputatie. verwyzend naar de beruchte fabriek die zich hier ooit, naar het scheen, heel veel vroéger gevestigd wist, toen er daarachter ook nog een bos bestond bovenden, reikend tot aan de dranghekken aan de Schelde-rivier, heette die taverne voluit "de oranje houtzagery" - inderdaad, lezers, was in dit ophefmakende verhaal nu hét moment helemaal aangebroken, om voor jullie  nu ook dié legendarische te durven te ontgrendelen.

    heel anders dan in "de vallei van de hangenman", waar hy volstrekt niks was mogen tegenkomen, behalve die woedende vriendin, die luisterde naar klassieke muziek, op de radio dan nog, heerste d'r in "de oranje houtzagery" vanmiddag een drukte van jewelste. zoals de meerderheid van het gevogelte by naderend onweêr vanzelf veelal lààg begon te vliegen, zo klom in dit smoezelige café, als vanzelfsprekend, het gespuis by mekaâr, meteen van zodra duidelyk werd, dat er een nieve, waarachtige razzia in de lucht hing. logisch was dit niet echt - al was het wél, toch, begrypelyk. het was niet logisch, omdat die gasten er veel beter aan zouden hebben gedaan om zich te verbergen, ieder voor zich; maar toch was het begrypelyk, namelyk omdat ze gezamenlyk mekaârs angsten, mekaârs obsessies zochten te verdrinken. hoe zouden we zelf zyn geweest?

    de oranje houtzagery was dus een echte whiskey-gelegenheid. glenfiddich, johnny walker. ook was het er altyd hoogt voor bourbon. four roses - de best betaalbare bourbon. de directeur zelf had hiertegen een verbod afgekondigd - maar: niks gekort. het begon al vanaf smorgens. vooral werkloze circusartiesten kwamen hier hun ellende verdrinken, tot ze sterretjes zagen, met stoelen gooiden, doodbloedden zonder het te beseffen.

     maar vandaag was het dus nog erger dan gewoonlyk. op de biljarttafel lagen stapels en stapels rugzakken - dus waren er trekkers van het berenbos. onder de biljarttafel lagen er, zag de neusvogel, stapels en stapels halfdode mensen bovenop mekaâr; mannen, vrouwen en kinderen door mekaâr, de meesten helemaal naakt, bloedend, zachtjes nog reutelend. kleine, gedroogde paddenstoeltjes vlogen letterlyk in de rondte. zich nog maar een weg naar de kassa willen begeven, was niet haalbaar zonder hier en daar in een schermutseling meê naar binnen gezogen te worden.

    "hey, vogel!" zei de kikvors hard lachend. de neusvogel maakte zyn vleugels een beetje vry - echt vliegen, was hier niet haalbaar, maar hy geraakte toch wel, met veel moeite, tot vlak voor die dikzak. "jy bent," zei de kikvors, "op zoek naar de leeuwentemmer, am i right? je vist achter het net, hy is er vandoor. maar ga maar 'ns naar boven... je zal zien..."

    hy was niet gewond, maar toch leek het zo. tamelyk opeens helemaal afgepeigerd tot op het bot, spande de neusvogel zich nog verder in, om die mooie, gepolyste steile trappen helemaal op te geraken.

WORDT VERVOLGD