vrijdag 31 augustus 2018
linkie
op klara wordt myn geniale reeks over alice in wonderland opnief gepodcast;
https://klara.be/vanaf-3-april-alice-wonderland
state of being, 31 augustus 2018
de laatste paar dagen ontzettend lui geweest. lazy, tam, dadenloos. hoewel - toch de fiets tot by de fietsenmaker gebracht... en toch dat laattydige boek alsnog naar de bibliotheek teruggebracht...
ik was zovele beloften - hoe weinig is daarvan voltrokken.
met aldoor de tyd zelf, als dun zand tussen je vingers. eerst is het halftien savonds, wat later is het halfelf savonds...
het meest gerenommeerde verhaal van de oorspronkelyke conan-saga heet "red nails", nu snap ik de titel; telkens de ene stam een slachtoffer heeft weten te maken by de andere, slaan ze een rode spyker in de wand. beiden stammen leven in een stad die reeds vervallen en verlaten was toen zy er kwamen inwonen; een stad zonder straten of pleinen, en nergens openlucht, één héél groot, stenen paleis, dat overal is overdekt. zo leven ze daarbinnen en degenereren ze daarbinnen, al decennia lang...
"lost civilization..."- een zéér moeilyk genre!...
onder het onkruid, diep in de jungle; opeens een bende gehouwen rotsstenen met tekens erop, en met daaronder natuurlyk een heel erg diepe trap naar beneên... by voorkeur is het een matriarchaat geweest... de grondlegger van het genre is rider haggard (1856-1925), en die was er tezamen met alle laat-19e eeuwse engelanders doodsbenauwd voor dat de vrouwenemancipatie zou inslaan - "wat, als de queen of the desert straks de boot gaat pakken naar engeland!", dat schryft die ergens letterlyk...
oké... nu nog wat voortgaan met sterven...
donderdag 30 augustus 2018
woensdag 29 augustus 2018
conan versus de vooroordelen
1. het is een vorm van escapisme - neen, maar juist van existentialisme ("het leven heeft geen zin; er zyn geen objectieve waarden; het individu is vry; het creëert zyn éigen verantwoordelykheden.")
2. de auteur, robert howard, was een gefixeerde puber - integendeel was hy een vlug volwassen, op zyn dertigste reeds totaal verbitterd geraakte depressivicus.
3. die scène waarin conan de barbaar wordt gekruisigd, wil zeggen dat conan, net als byvoorbeeld superman of spider-man, een reminiscentie is van jezus christus - maar: in dat verhaal, dat zich afspeelt ettelyke duizenden jaren voor christus, doet conan alsof hy dood is: om aasgieren tot by hem te lokken, die hy dan de nek kan afbyten, om er stukken van te mogen opeten. eens bevryd door nomaden, wil hy ook niet door ze gedragen worden - liever nog loopt hy op zyn blote voeten, die zonet anders met spykers werden doorslagen. dwz dus de conan-mythe vertrapt juist de christus-mythe.
4. die vrouwen die met blote borsten aan zyn knieën zitten gehurkt, zyn antifeministisch - maar: als jy by ze zou binnenbreken, zouden ze je, hoewel schaars gekleed, met zwaard en lans al schaterlachend in vyf stukken opdelen.
5. er bestaat in het ryk van de cimmeriaan geen onderscheid tussen goed en kwaad. daarom dat 'ie vandaag meer populair is dan bvb rice burroughs' tarzan.
6. de taal van robert howard is hardboiled en lyrisch tegelyk, cfr raymond chandler...
okay...
de beste manier om van dat vergiftigende beeld van die aartsmottige schwartzenegger af te geraken, is steeds naar de beelden van (c) frazetta terug te grypen.
afterLink
dit huis by ondenval is van goeie vrienden van my, die het humaan verhuren; belangstellenden surf naar "curtisambleva.be
dinsdag 28 augustus 2018
boekbespreking
als je nu toch eens de moeite zou willen doen om te begrypen waar prince over gaat, dan moet je dit hier lezen. toen prince 17 was, werd de joods/syrisch geboren zakenman owen husney quasi verliefd op hem; hy heeft toen alles maar dan ook werkelyk àlles voor hem in de stryd gegooid; en amper twee jaar daarna was die romance weêr opgebrand - maar: het kruispunt was intussen gepasseerd. die husney bleef achter: vol woede, vol spyt - maar: die kwetsuren worden opgetild door het fatale inzicht: het moést wel zo gaan. het moést wel, het kon niet anders.
echt, ik heb nog nooit een boek gelezen waarin het fatum zelf zo fysiek aanraakbaar werd blootgelegd. voor wie zich soms aanvraagt: bestààt het noodlot?,- lees dit.
state of being, 28 augustus 2018
van zodra het donker wordt, is dat hier in huis precies of het is kerstmis. niet by wyze van metafoor, maar werkelyk. da's zeer eigenaardig, en er meldt zich geen truuk aan om dat gevoel weêr van je af te schudden. zelfs een wandeling door de nacht helpt niet.
vanmiddag hebben we een vos gezien, in de verte. wat later waren we met drie afgevaardigden voor een zeer korte wyle in montenau, waar ik voor de eerste keer ooit in myn leven een appetytelyke wortelsoep tot my nam. doordat mollie nu aldoor met de gezusters hessels optrekt, heb ik m'n handen meer vry voor rocco james conan. vanuit een bepaald oogpunt zyn myn zoon en myn dochter eenvoudigweg tegengesteld aan mekaâr.
"hoor je die stilte? dat is een stilte die kenmerkend is voor specifiek deze streek, de duitstalige ardennen. zoals de stilte hier klinkt, klinkt die echt nergens anders. als je my blinddoekt en je zet me neêr op vyf verschillende plaatsen in belgië waar het muisstil is, dan zal ik toch kunnen horen welke stilte die van hiér is."
ik lees in het nieve boek van myn vader, alsook in een monographie over robert howard. het jacques brel-boek kan ik niet meer aan - genoeg! voorts kryg ik evenwel niets voor mekaâr. ik bevond my in staande houding op het terras met uitzicht op de prachtige bossen, het moet een uur of drie zyn geweest, en vanzelf dacht ik:"de bezigheid is om de dag door te komen; dat is de inhoud op zich, zonder verdere objectieven of instrumenten. hoe merkwaardig. dan wordt het vier uur en dan wordt het vyf uur, en je bent aldoor in beweging, maar je doet niets.
dit komt wellicht door de uiterst merkwaardige samenstelling van het gezelschap; luv, een zekere isabelle die we feitelyk maar nauwelyks kennen, myn twee kinderen, en dan die isabelle haar drie dochters, van wie de oudste reeds een tiener. we schuiven als pionnen op een dambord door de dag, en dat schuiven zelf vult de hele dag.
het goeie is de onmetelyke ruimte, de diepte. de verdomd stevige boslucht. de sauna en het stortbad. de platte voetbal. de niet te doorwaden, maar toch ondiepe rivier.
dreamer
de gehele zomer niks gedroomd, maar hier nu, eind augustus, in het dorp ondenval aangespoeld, in het robben-huis, plotseling een stortbad, een aanhoudende neêrslag van indringende, zeer opgefokte visioenen, de ene nacht na de andere... ik droom van een bepaalde vriendin van me van vroeger (niet aldoor dezelfde vriendin, maar telkens een andere, en niet steeds een ex-lief, maar vaker juist gewoon een goeie vriendin van me), byvoorbeeld vertoevend in een ligbad, en dan kryg ik van de uitstraling van haar prachtige gelaat een geleidelyk inzoomen voorgeschoteld - alsof ik l.s.d. achterover heb, zo drastisch neem ik de poriën van haar volmaakte huid gewaar, de details van ieder lachrimpeltje van haar, en ik word overspoeld door golven van liefde - niet vulgair seksueel maar hyperzintuiglyk, half explosief; en behalve dat waarnemen zelf, gebeurt er niets; alleen: zy glimlacht naar my, en ik gryp naar haar met allebei myn ogen - en ik verander in een soort vioolmuziek.
vannacht kwam daar nog by dat ik, in myn droom, een gesprek had met myn vriend guido, zy aan zy wandelend door de sneeuw. ik hoorde myzelf dit volgende opperen:"ik zie er wel kalm uit, en in principe loopt alles ook best op rolletjes, al jarenlang - maar: in waarheid ben ik een emotioneel wrak." de ondraaglyke wydte van dat begrip, "een emotioneel wrak", deed zich zo fors aan my voor dat ik my, als onder het gewicht van die woorden zelf, moest laten struikelen, om verder in mekaâr te mogen zinken - maar tegelykertyd werd my ook, als een troost, dit volgende duidelyk: dat het onmogelyk is om jezelf niét permanent een emotioneel wrak te weten, o lezers, als je zintuiglyk op de juiste manier, dwz op de humanistisch gezien meest rechtvaardige manier, in de wereld staat.
lees dat nog maar een keer, en denk er eens over na...
maandag 27 augustus 2018
zondag 26 augustus 2018
column streekkrant editie antwerpen
REGLEMENT
De tyden zyn veranderd, en dat zie je nog het best in de meest triviale kleinigheên - zoals byvoorbeeld het behalen van je zwembrevet. In myn tyd werd je in het oudste zwembad van Antwerpen, het Badhuis in de Veldstraat, met je klikken en je klakken in het water gegooid, en als je dan min of meer bleef dryven, dan was het al goed; dan kon je moêr diezelfde dag nog zo'n schitterend brevet in je zwembroek naaien, en dan mocht je mee met de rest van de klas. De voorbye zomer ging myn zevenjarige dochter voor haar zwembrevet, in het voorts wel uiterst behaaglyke zwembad op de Muggenberglei, by een op zich wel byzonder sympathieke zwemleraar. Maar de overdreven ernst waarmee de sportinspecteurs dagdagelyks kwamen checken en double-checken of dat kind haar verdomde ademhaling wel 140% volgens het boekje was, dat was echt overdreven - precies of die moest naar het leger! Het scheelde niet veel, of ze zou op het einde van die zware cursus zelfs nog zonder brevet naar huis zyn gestuurd. Hetzelfde met voetbal voor onze kinderen. Je moet eens naar het Rivierenhof gaan, en kyken naar wat ze daar uitsteken met de miniemen. Je zou zeggen: komaan, jongetjes, leef je maar eens uit! Kom hier maar eens goed en gezond door de modder sjezen, en tegen die harde bal aansjotten, om zoveel mogelyk goals te scoren! Maar - neen: die kinderen van zes, die moeten halfurenlang rondjes lopen rond het veld, door weer en wind, en pompen en nog meer trainen - precies of het is daar D-day. Ik vind dit een spytige zaak, niet alleen voor het kind, maar ook voor de sport zelf.
column streekkrant editie kempen
VASTGOED
Er is iets zeer raars aan de hand in de Kempen. In steden en randsteden worden huizen alsmaar duurder. In Antwerpen Stad betaal je zelfs voor maar één verdieping van een appartement algauw iets tussen 300.000 en 350.000 euro, kyk het maar na. In Geel vind je op dit moment voor diezelfde prys minstens drie verschillende villa's in de aanbieding - maar dan mét een zwembad erby inbegrepen, op te warmen met reeds geïnstalleerde zonnepanelen. En als je nu byvoorbeeld door Beerse fietst, dan zie je byna in iedere straat de meest prachtige, rustieke, losstaande huizen van twee verdiepingen te koop staan. Het lykt alsof niemand die huizen nog wil. In Meerhout zag ik twee jaar lang een klein kasteeltje te koop staan; inmiddels werd het neergehaald, en verkocht als bouwgrond - op die manier geraakte het wél van de hand. Dat wil dus zeggen: die grond werd meer waard geacht zonder dat huis erop.
In myn ogen is dit een teken van decadentie. Het is een bepaalde mode die dicteert dat byvoorbeeld een wenteltrap opeens niet meer mooi is - terwyl we in de jaren zeventig een moord pleegden voor zo'n trap (omdat Sue Ewing by iedere nieuwe aflevering van Dallas, van zo'n wenteltrap naar beneên kwam stappen.) Dubbele beglazing zal wel zeer handig zyn, maar we moeten nu ook niet doen alsof hier of daar een oud raam met maar één glas, meteen gelyk zou staan aan dood en verderf. Mensen die slim zyn, kopen vandaag wél zo'n witgeverfde villa tussen Meerle en Lier - en zien zich binnen een paar jaar, wanneer de mode weer gedraaid is, met een appel en een ei schatryk geworden.
zondagbunnie
"papa, als je ziet dat ik op m'n sterfbed lig, dan moet je het volgende doen;
je moet myn ogen opendoen,
myn hand tegen myn voorhoofd leggen,
en myn tong uitsteken."
dit gaat toch echt weêr heel ver, man...
alternatieve feiten
1. een taal vlot leren beheersen, duurt uiterst minimaal 600 uur.
2. "massaca" is een soort van donker lila.
3. als je in een nieve omgeving slaapt, blyft de helft van je hersenen halvelings wakker; je bent dan in 'survival-status'.
4. voor een pas geboren eend is het àllereerste levende wezen dat zy tegenkomt, dé moeder; zo is het al geregeld gebeurd dat een eendenkuiken blyft aanschurken tegen een wat verwonderde poes, net zolang tot het volwassen werd (zie photo om het te geloven.)
5. er zyn meer sterren in de ruimte dan dat er korrels zand zyn op aarde - maar: er zitten in een zandkorrel meer atomen dan sterren in de ruimte.
6. de journalist gary webb werd in 1977 aangetroffen met twéé kogels in zyn kop; toch luidde de diagnose "zelfmoord".
the art of being vitalski
vrydagnamiddag kwam charles maria nelson langs, vrydagavond deed ik een woonkameroptreden, en zaterdagochtend kwam tony argil op bezoek...
zo kan ik er weêr even tegen...
